Ballina

Etiketë: Violeta Namani-Hajra

  • Dëshmojnë dy persona në gjykimin për shpërthimin tek zyrat e KKZ-në Mitrovicë të Veriut

    Në gjykimin ndaj katër akuzuarve Millun Millenkoviq, i njohur si “Llune” dhe ish-policëve Aleksandër Vlajiq, Dejan Pantiq dhe Miomir Vakiq, në seancën e datës 31.01.2025, në Gjykatën e Prishtinës dëshminë para trupit gjykues e kanë dhënë dëshmitarët Marko Milliq dhe Bratisllav Periq.

    Katër të pandehurit po akuzohen për sulmin me granata në Zyrat e KKZ-së në Mitrovicën e Veriut , në dhjetor të vitit 2022.

    Dëshmitari Marko Miliq deklaroi se punon që nga viti 2010 në Fondin Pensional.

    Lidhur me datën kritike dëshmitari Milliq tha se ka qenë në vendin e punës dhe pasi diçka kishte shpërthyer ai dhe punëtorët e tjerë kishin dalë jashtë për të shikuar.

    Dëshmitari Milliq tha se gjatë qëndrimit për 5 minuta jashtë, ai e kishte takuar të akuzuarin Aleksandër Vllaiq të cilin e kishte përshëndetur.

    “Unë iu kam thënë se kam qenë në zyre kur ka ndodhë ky eksplodim të gjithë kemi zbritur poshtë, Aleksandër Vllaiq ka kaluar aty, jemi përshëndetur, më ka thënë se ka qenë te mjeshtri, pastaj më ka thirre drejtori, kemi hyp në veturë dhe kemi shkuar në qytet”- tha dëshmitari Milliq.

    Në pyetjen e prokurorit Bekim Kodraliu lidhur me atë se zyra ku ai punon a funksionon në kuadër të Qeverisë së Kosovës?.

    “Nuk e di, ne jemi sipas sistemit serb. Nuk jemi sipas sistemit të Kosovës”- u përgjigj dëshmitari Milliq.

    “Eksplodimi në bazë të aktakuzës ka ndodhë përafërsisht në ora 14:39 minuta. Ju punoni deri në ora 14:30. Pse keni ndejtur pas orës 14:30? – ishte pyetja e gjyqtarit Valon Kurtaj për dëshmitarin.

    “Kjo duhet të verifikohet atë ditë a kemi punuar më gjatë. Aty kemi qenë të gjithë, ndoshta kemi punuar edhe jashtë orarit por të gjithë kemi qenë aty”-u përgjigj dëshmitari Milliq.

    Tutje, u dëgjua edhe dëshmitari Bratisllav Periq. I njëjti deklaroi se punon në Mitrovicë, në shtëpinë e shëndetit në emergjencë si shofer.

    Për datën kritike me datë 06.12.2022, dëshmitari Periq tha se kishte pasur dy dalje në teren, njëra në ora 10:00 dhe tjetra në ora 15:00.

    Dëshmitari Periq deklaroi se pagën nga ku punon ai e merr nga Republika e Serbisë.

    Lidhur me veturën me të cilën kishte dalë në teren ditën kritike, dëshmitari tha se ajo veturë nuk është më në funksion dhe se nuk ishte i sigurtë se çfarë tabela të regjistrimit ka pasur vetura.

    Dëshmitari Periq lidhur me thirrjet tha se ishte njoftuar nga doktoresha e cila është udhëheqëse e ekipit.

    Tutje, dëshmitari Periq për thirrjen në ora 10:00 deklaroi se nuk i kujtohet se ku ka qenë.

    Ndërsa për pyetjen se nga kush i kishte pranuar thirrjen në ora 15:00 për të dalë në teren. Dëshmitari Periq tha se nuk i kujtohet.

    “Nuk e di nuk më kujtohet. Unë jam vetëm shofer, vetëm vozis” – tha ai.

    Tutje, dëshmitari tha se kur kishin arritur te vendi i ngjarjes vetëm disa njerëz e kishin ngritur dorën dhe ata ishin ndalur.

    I njëjti tha se doktoresha kishte biseduar me këta persona, dhe tha se personat të cilët kishin qenë në turmë kishin qenë persona me maska.

    Në fillim të seancës mbrojtësit e dy të akuzuarve Millun Millenkoviq dhe Aleksandër Vllaiq, avokatët Miodrag Berklaq dhe Millosh Deleviq kanë thënë se dy të mbrojturit e tyre janë ankuar për kushtet të cilat i kanë pasur gjatë ditës së sotme duke thënë se prej në mëngjes janë sjellë në Gjykatë.

    Seancat e radhës lidhur më këtë çështje penale janë caktuar për në muajin mars 2025.

    Kjo çështje po gjykohet nga Valon Kurtaj (kryetar) dhe Violeta Namani-Hajra e Arben Hoti (anëtarë).

    Kujtojmë se të akuzuarit Millun Millenkoviq, i njohur si “Llune” dhe ish-policët Aleksandër Vllajiq, Dejan Pantiq dhe Miomir Vakiq ishin deklaruar të pafajshëm.

    KALLXO.com kishte siguruar Dosjen e Prokurorisë, në të cilën përshkruhen në detaje veprimet e katër të akuzuarve në ditën kritike, si dhe komunikimet e tyre elektronike.

    “Prej sot zyrtarisht unë jam Zëvendëskomandant i Brigadës së Veriut… Nuk ka tani mbrojtje civile, tani ka Brigadë të Veriut.” – ishte një prej mesazheve të cilat në Dosje thuhet se i janë nxjerrë nga telefoni i të akuzuarit Millun Millenkoviq.

    “Aty shkunden dardhat… t’i gjuaj ndonjë mollë.” – ishin mesazhet e këmbyera në mes të Dejan Pantiqit dhe Miomir Vakiqit – sipas dosjes, duke aluduar për vendndodhjen e Policisë dhe hedhjen e mjeteve shpërthyese.

    Aktakuza thotë se katër të akuzuarit sulmin e kanë kryer me dy granata dore dhe dy shok-bomba. Shok-bombat kishin shpërthyer, ndërsa vetëm një granatë dore jo, kështu duke rrezikuar jetën e zyrtarëve të KQZ-së dhe policëve.

    Granatat të cilat – sipas Dosjes – i ka marrë i akuzuari “Llune” nga një ambulancë me sinjale alarmuese.

    Ambulanca në fjalë thuhet në Dosje të jetë parë vetëm pesë minuta para ngjarjes kritike – duke shkuar me shpejtësi të madhe drejt vendit ku ndodhi sulmi. Kjo pamje është kapur nga kamerat e sigurisë së Prokurorisë së Mitrovicës.

    Sipas deklaratës së Millenkoviqit në Prokurori, në ambulancë kanë qenë shokët e tij të cilët ai i kishte përshëndetur, por nuk kishte marrë granata nga ta dhe në vendin e ngjarjes kritike ishte afruar nga kureshtja.

    Ndër provat e paraqitura në Aktakuzë figuron edhe një postim i të akuzuarit “Llune” – përmbajtjen e së cilit Prokuroria e ka cilësuar si inkriminuese.

    “Nëse më arrestojnë, gjuani në drejtimin tim, gjuani në veturën në të cilën jam edhe unë, çojeni në ajër dhe në rast se duhet edhe mua të më vritni. Vetëm mos i lejoni të më çojnë të gjallë.” – ishte përshkrimi i fotos së postuar nga Millenkoviqi dy javë para sulmit.

    Po ashtu, në Dosje thuhet se katër të akuzuarit këto veprime i kanë kryer në bashkëpunim me persona të tjerë, të cilët akoma janë të paidentifikuar.

    Fillimisht të akuzuarit kishin thyer dritaret e Zyrave me gurë – duke mundësuar kështu hedhjen e mjeteve shpërthyese brenda në Zyre.

    Më tutje, Dosja thotë se ka qenë edhe një përpjekje për ndezjen e një zjarri përmes hedhjes së një mollotovi.

    E tërë kjo – sipas Dosjes – thuhet të ketë qenë me qëllim të frikësimit të popullatës dhe shkatërrimit të strukturave politike e kushtetuese të Republikës së Kosovës, përmes pamundësimit të Zgjedhjeve lokale.

    Kujtojmë se i akuzuari Millun Millenkoviq është i dyshuar edhe për sulm ndaj KFOR-it dhe Policisë së Kosovës, në trazirat e majit të vitit 2023 në veri të vendit, për çka edhe ishte arrestuar në qershor të atij viti.

    Dosja e Prokurorisë përshkruan se Millenkoviqi i kishte rezistuar arrestimit, gjë e cila ka rezultuar me lëndime trupore te policët, si dhe vetë i akuzuari.

    I njëjti gjatë deklaratës së dhënë në Prokurori ka mohuar se ka qenë i përfshirë në sulmin ndaj Zyreve të KQZ-së për të cilin po akuzohet.

    “Llune” për momentin ndodhet nën masën e paraburgimit deri në mars të këtij viti.

    Dejan Pantiq është i akuzuari tjetër, i arrestuar në dhjetor të vitit 2022, ndërsa përmes 30 mijë eurosh dorëzani ndodhet në liri që nga shtatori i vitit 2023.

    Njëlloj si “Llune”, edhe Pantiq në Polici ka mohuar përfshirjen në sulmin terrorist që i vihet në barrë.

    Kur ishte ballafaquar me mesazhet që i janë gjetur në telefon, Pantiq kishte thënë se “Aty shkunden dardhat” ka implikuar se Policia mund të kenë pasur ftohtë. Ndërsa, shtoi se nuk e di se çfarë ka dashur të thotë i akuzuari Vakiq, me mesazhin “Hidhjani nga një mollë”.

    Miomir Vakiq gjatë deklaratës në Polici po ashtu kishte mohuar veprimet inkriminuese, të cilat rëndojnë mbi të.

    Në kontekstin e mesazheve telefonike, Vakiq kishte deklaruar se nuk ka pasur qëllime keqdashëse.

    Po ashtu, edhe i akuzuari Aleksandër Vllajiq kishte mohuar akuzat. Ai ka mohuar po ashtu edhe të jetë pjesë e Organizatave “Mbrojtja Civile” dhe “Brigada e Veriut”, të cilat janë shpallur Organizata terroriste nga Qeveria e Republikës së Kosovës.

     

  • Gjykimi ndaj 4 të akuzuarve për sulmin në Zyret e KKZ-së në Mitrovicë të Veriut, dëgjohet një dëshmitar

    Në gjykimin ndaj të akuzuarve Millun Millenkoviq, i njohur si “Llune” dhe ish-policëve Aleksandër Vlajiq, Dejan Pantiq dhe Miomir Vakiq, në seancën e datës 30.01.2025, në Gjykatën e Prishtinës është dëgjuar dëshmitari Sllobodan Dimitrijeviq.

    Të pandehurit e lartcekur po akuzohen për sulmin me granata në Zyrat e KKZ-së në Mitrovicën Veriore, në dhjetor të vitit 2022.

    Dëshmitari Dimitrijeviq tha se në ditën kritike kishte qenë në shtëpi dhe për rastin kishte mësuar nga mediat.

    Dëshmitari deklaroi se ka punuar si udhëheqës i Zyrës së Komisonit Komunal Zgjedhor (KKZ) në Mitrovicë të Veriut, ndërsa në ditën kritike nuk ka qenë në punë pasi që më 15 nëntor 2022 kishte dhënë dorëheqje të parevokueshme.

    Në pyetjen e prokurorit Bekim Kodraliu, se pse ai kishte dhënë dorëheqje? Dëshmitari Dimitrijeviq u përgjigj duke thënë se “për arsye personale” ka dhënë dorëheqje.

    Lidhur me të pandehurin Aleksandër Vlajiq, dëshmitari tha se e njeh dhe se herë pas herë kur janë takuar janë përshëndetur dhe kanë pasur biseda të shkurtra.

    Tutje, dëshmitari Dimitrijeviq tha se një herë i pandehuri Vlajiq i kishte dërguar një foto në rrjetin Viber, e cila kishte të bëjë me një rast kur Zyret e KKZ-së ishin sulmuar me gurë nga persona të panjohur, po në foton e dëguar nuk kishte pasur ndonjë tekst dhe se ai i ishte përgjigjur duke i thënë se ky rast është i lajmëruar.

    “Në një periudhë të mëhershme KKZ është gjuajtur me gurë nga persona të panjohur. Ku unë në mëngjes kam arritur në punë dhe kur e kam vërejtur këtë gjë në të njëjtin moment e kam thirrë Policinë e Kosovës, e cila ka ardhur në vend të ngjarjes dhe e ka kry shikimin.” – tha Dimitrijeviq, lidhur me sulmin e mëhershëm në këto Zyre.

    Tutje, gjatë dhënies së dëshmisë së dëshmitarit Dimitrijeviq, prokurori Kodraliu tha se dëshmitari nuk është duke e thënë të vërtetën kur deklaroi se të akuzuarin Vlajiq e ka parë me veturë të tipit “Seat”, pasi që në seancën e kaluar e cila ka qenë e mbyllur për publikun, dëshmitari i cili ka dhënë dëshminë në këtë seancë ka deklaruar se të akuzuarin Vlajiq e ka parë me veturë të tipit “Fiat”.

    Lidhur me këtë deklarim të prokurorit Kodraliu, dëshmitari Dimitrijeviq tha se para se të japë dëshminë është betuar se do të deklarojë të vërtetën dhe se këtë e ka bërë dhe tha se nuk është duke e kuptuar reagimin e Prokurorit.

    Ndërsa mbrojtësi i të akuzuarit Vlajiq, avokati Millosh Deleviq tha se do të paraqesin provë se i mbrojturi i tij ka vozitur veturë të tipit “Seat” dhe veturë të tipit “Fiat”.

    Pasi që në seancën e sotme nuk kishte dëshmitar të tjerë për t’u dëgjuar, seanca u ndërpre.

    Kjo çështje po gjykohet nga Valon Kurtaj (kryetar) dhe Violeta Namani-Hajra e Arben Hoti (anëtarë).

    Kujtojmë se të akuzuarit Millun Millenkoviq, i njohur si “Llune” dhe ish-policët Aleksandër Vllajiq, Dejan Pantiq dhe Miomir Vakiq ishin deklaruar të pafajshëm.

    Kallxo.com kishte siguruar Dosjen e Prokurorisë, në të cilën përshkruhen në detaje veprimet e katër të akuzuarve në ditën kritike, si dhe komunikimet e tyre elektronike.

    “Prej sot zyrtarisht unë jam Zëvendëskomandant i Brigadës së Veriut… Nuk ka tani mbrojtje civile, tani ka Brigadë të Veriut.” – ishte një prej mesazheve të cilat në Dosje thuhet se i janë nxjerrë nga telefoni i të akuzuarit Millun Millenkoviq.

    “Aty shkunden dardhat… ti gjuaj ndonjë mollë.” – ishin mesazhet e këmbyera në mes të Dejan Pantiqit dhe Miomir Vakiqit – sipas Dosjes – duke aluduar për vendndodhjen e Policisë dhe hedhjen e mjeteve shpërthyese.

    Aktakuza thotë se katër të akuzuarit sulmin e kanë kryer me dy granata dore dhe dy shok-bomba. Shok-bombat kishin shpërthyer, ndërsa vetëm një granatë dore jo, kështu duke rrezikuar jetën e zyrtarëve të KQZ-së dhe policëve.

    Granatat të cilat – sipas Dosjes – i ka marrë i akuzuari “Llune” nga një ambulancë me sinjale alarmuese.

    Ambulanca në fjalë thuhet në Dosje të jetë parë vetëm pesë minuta para ngjarjes kritike – duke shkuar me shpejtësi të madhe drejt vendit ku ndodhi sulmi. Kjo pamje është kapur nga kamerat e sigurisë së Prokurorisë së Mitrovicës.

    Sipas deklaratës së Millenkoviqit në Prokurori, në ambulancë kanë qenë shokët e tij të cilët ai i kishte përshëndetur, por nuk kishte marrë granata nga ta dhe në vendin e ngjarjes kritike ishte afruar nga kureshtja.

    Ndër provat e paraqitura në Aktakuzë figuron edhe një postim i të akuzuarit “Llune” – përmbajtjen e së cilit Prokuroria e ka cilësuar si inkriminuese.

    “Nëse më arrestojnë, gjuani në drejtimin tim, gjuani në veturën në të cilën jam edhe unë, çojeni në ajër dhe në rast se duhet edhe mua të më vritni. Vetëm mos i lejoni të më çojnë të gjallë.” – ishte përshkrimi i fotos së postuar nga Millenkoviqi dy javë para sulmit.

    Po ashtu, në Dosje thuhet se katër të akuzuarit këto veprime i kanë kryer në bashkëpunim me persona të tjerë, të cilët akoma janë të paidentifikuar.

    Fillimisht të akuzuarit kishin thyer dritaret e Zyrave me gurë – duke mundësuar kështu hedhjen e mjeteve shpërthyese brenda në Zyre.

    Më tutje, Dosja thotë se ka qenë edhe një përpjekje për ndezjen e një zjarri përmes hedhjes së një mollotovi.

    E tërë kjo – sipas Dosjes – thuhet të ketë qenë me qëllim të frikësimit të popullatës dhe shkatërrimit të strukturave politike e kushtetuese të Republikës së Kosovës, përmes pamundësimit të Zgjedhjeve lokale.

    Kujtojmë se i akuzuari Millun Millenkoviq është i dyshuar edhe për sulm ndaj KFOR-it dhe Policisë së Kosovës, në trazirat e majit të vitit 2023 në veri të vendit, për çka edhe ishte arrestuar në qershor të atij viti.

    Dosja e Prokurorisë përshkruan se Millenkoviqi i kishte rezistuar arrestimit, gjë e cila ka rezultuar me lëndime trupore te policët, si dhe vetë i akuzuari.

    I njëjti gjatë deklaratës së dhënë në Prokurori ka mohuar se ka qenë i përfshirë në sulmin ndaj Zyreve të KQZ-së për të cilin po akuzohet.

    “Llune” për momentin ndodhet nën masën e paraburgimit deri në mars të këtij viti.

    Dejan Pantiq është i akuzuari tjetër, i arrestuar në dhjetor të vitit 2022, ndërsa përmes 30 mijë eurosh dorëzani ndodhet në liri që nga shtatori i vitit 2023.

    Njëlloj si “Llune”, edhe Pantiq në Polici ka mohuar përfshirjen në sulmin terrorist që i vihet në barrë.

    Kur ishte ballafaquar me mesazhet që i janë gjetur në telefon, Pantiq kishte thënë se “Aty shkunden dardhat” ka implikuar se Policia mund të kenë pasur ftohtë. Ndërsa, shtoi se nuk e di se çfarë ka dashur të thotë i akuzuari Vakiq, me mesazhin “Hidhjani nga një mollë”.

    Miomir Vakiq gjatë deklaratës në Polici po ashtu kishte mohuar veprimet inkriminuese, të cilat rëndojnë mbi të.

    Në kontekstin e mesazheve telefonike, Vakiq kishte deklaruar se nuk ka pasur qëllime keqdashëse.

    Po ashtu, edhe i akuzuari Aleksandër Vllajiq kishte mohuar akuzat. Ai ka mohuar po ashtu edhe të jetë pjesë e Organizatave “Mbrojtja Civile” dhe “Brigada e Veriut”, të cilat janë shpallur Organizata terroriste nga Qeveria e Reublikës së Kosovës.

    https://kallxo.com/lajm/qeveria-e-kosoves-shpalle-si-organizata-terroriste-organizatat-mbrojtja-civile-dhe-brigada-e-veriut/

     

  • Gjykimi ndaj të akuzuarit Zoran Vukotiq për krime lufte në Vushtrri, dëshmitari rrëfen për vrasjen e djalit të tij 13-vjeçar

    Tre dëshmitarë janë dëgjuar në seancën e së mërkurës, 29.01.2025, të gjykimit të Zoran Vukotiqit, i akuzuar për krime lufte, të kryera në Vushtrri më 1999.

    Sipas aktakuzës së Prokurorisë Speciale të Republikës së Kosovës (PSRK) të datës 23.06.2017, Vukotiq akuzohet se në bashkëkryerje ka vrarë të miturin e nacionalitetit shqiptar të moshës 13-vjeçare, B.M., në Vushtrri.

    I pari që dha dëshminë para trupit gjykues ishte babai i të miturit të vrarë B.M., dëshmitari Ismet Muli.

    Dëshmitari Muli para trupit gjykues deklaroi se nuk kishte qenë në vendin ku ishte vrarë i biri i tij. Ai tha se për vrasjen e djalit të tij kishte mësuar nga mbesa e tij.

    Ismet Muli tregoi se me të marrë vesh lajmin tragjik menjëherë kishte shkuar me vëllanë e tij te vendi i ngjarjes, ku kishte qenë trupi i pajetë i djalit të tij.

    Dëshmitari Muli tha se trupin e pajetë të djalit të tij fillimisht e kishin dërguar të një fqinj i tyre dhe pastaj e kishin varrosur me disa persona të lagjes.

    Tutje, dëshmitari Muli tha se disa persona të lagjes i kishin propozuar që kufomën ta varrosin në oborr, por nuk kishte pranuar dhe kishte dashur që kufoma të varroset në varreza.

    Dëshmitari tregoi se Faton Muli, i cili kishte qenë së bashku me djalin e tij në momentin e vrasjes, i kishte treguar se i akuzuari Vukotiq e kishte vrarë djalin e tij.

    “Si zakonisht që tubohemi familjarët, me Fatonin jemi takuar edhe më tregoi: “Ai polici, ai i gjati ku çoj tamël e ka vra”- tha dëshmitari.

    Lidhur me të akuzuarin Vukotiq dëshmitari Muli tha se e kishte njohur edhe më herët pasi që kishte pasur një market përfundi banesës së të akuzuarit Vukotiq, dhe se ky i fundit kishte qenë disa herë në market të tij si klient.

    Tutje, gjatë seancës u dëgjua edhe dëshmitari Muharrem Kaqanolli.

    I pyetur për datën 18.04.1999 dëshmitari Kaqanolli tha se atë ditë kishte qenë në shtëpi dhe pasi kishin mbetur pa ushqim bashkë me djalin dhe dhëndrin e tij kishin shkuar te disa fqinj për të marrë ushqim (patate).

    Pasi e kishin marrë ushqimin, dëshmitari tha se ishin nisur për t’u kthyer në shtëpi.

    Tutje, ai tha se pasi rruga nga kishin ardhur kishte qenë me vrima dhe kalimi me karrocë kishte qenë i pamundur, kishin vendosur që të dilnin në rrugë dhe për një moment kishin dalë 3 policë në rrugë.

    Dëshmitari Kaqanolli tha se tre policët i kishte njohur dhe njëri nga ta e kishte drejtuar automatikun drejt tyre dhe kishte shtënë në ta.

    “Ata tre policë i kam njoftë, të tretë i kam identifiku menjëherë. Një prej tyre ka qenë më i gjati, ka qenë Zoran Vukotiqi, njëri ka qenë Zorani i Lekës dhe i treti ka qenë më i vogël me trup”- tha dëshmitari Kaqanolli.

    “Na ka drejtu automatin po nuk na ka gjujtë, kanë vazhdu edhe dy-tre hapa, u përkul ai Zorani i Lekës, na ka marrë në shënjestër. Unë veç e kam shty djalin te dera, dhëndri e ka lëshu kolicën… Dhe ia ka fut rafal. Dashti Zoti nuk na kapi më herët”-  shtoi tutje dëshmitari Kaqanolli.

    Dëshmitari Kaqanolli për të akuzuarin Vukotiq tha se e kishte njohur si figurë.

    Në pyetjen e prokurores Florije Salihu-Shamolli se a është i sigurt që i akuzuari Vukotiq kishte qenë ditën kur ishte shtënë në drejtim të tyre, dëshmitari u përgjigj: “Po, 100% jam i sigurt”.

    Tutje, në seancë u dëgjua edhe dëshmitarja Shpresa Rama.

    Lidhur me datën kritike, dëshmitarja tha se e kishte parë të ndjerin.

    “Unë kam qenë në gjysmë të rrugës, te shtëpia e Naserit, duke e pi një cigare, dhe e kam pa të ndjerin B.M., dhe Faton Mulin që në atë kohë kanë qenë afër 12-vjeç, me biçikletë duke dalë prej rrugës pa krye, duke shku në rrugë kryesore”- tha dëshmitarja Rama.

    Tutje, dëshmitarja tha se i kishte dëgjuar edhe krismat kur ishin gjuajtur dhe se kishte parë tani të ndjerin B.M. të shtrirë në tokë.

    Dëshmitarja Rama tha se i kishte parë tre policë, dy nga ta nuk i kishte njohur ndërsa personi i cili kishte qenë në mes të tyre, sipas saj, kishte qenë Zoran Vukotiq.

    “Është fytyrë që besoj edhe pas 100 vjete me pa fytyrën e tij s’e harroj kurrë”- shtoi me tej dëshmitarja Rama.

    Dëshmitarja tha se largësia e saj me policët kishte qenë diku rreth 30-50 metra.

    Tutje, ajo tha se të akuzuarin Vukotiq e kishte njohur si “Zoran gorilla”.

    “Krejt gjenerata jem, shoqnia që jemi rritë në atë kohë, e kemi quajtë Zoranin si “Zoran gorilla” për shkak të gjatësisë dhe qëndrimit që e mbajke”- tha dëshmitarja Rama.

    Në fillim të seancës, kryetari i trupit gjykues, Rrahman Beqiri, njoftoi se nga mbrojtësi Nebojsha Vllaiq Gjykata e ka pranuar një parashtresë në të cilën kishte kërkuar që të mos i njihet statusi i palës së dëmtuar të dëmtuarit Faton Muli.

    Lidhur me këtë, prokurorja Florije Salihu-Shamolli deklaroi se qëndron prapa aktakuzës ku është propozuar që palë e dëmtuar të jetë Faton Muli.

    Ndërkaq lidhur me këtë trupi gjykues mori aktvendim duke refuzuar propozimin e avokatit Nebojsha Vllaiq, duke thënë se çështja e palës së dëmtuar varet nga propozimi i prokurorit dhe në aktakuzë  është i propozuar Faton Muli, dhe se Gjykata do të vendosë lidhur me kërkesën pasurore-juridike, formën dhe mënyrën e saj.

    Pasi që ishte përfundimi i orarit të punës, seanca e sotme u ndërpre.

    Trupi gjykues në këtë çështje penale është i përbërë nga Rrahman Beqiri – kryetar, Arben Hoti dhe Violeta Namani-Hajra – anëtarë.

    Ndërsa aktakuza po përfaqësohet nga prokurorja Florije Salihu-Shamolli.

    Zoran Vukotiq nga Prokuroria Speciale po akuzohet për 4 aktakuza për krime lufte gjatë periudhës së luftës në Kosovë.

    Në seancën e datës 22.08.2024 me propozimin e mbrojtësit të të akuzuarit Zoran Vukotiq, avokatit Nebojsha Vllajiq, ishte bërë bashkimi i procedurës penale për 4 aktakuza për krime lufte ndaj popullatës civile në Kosovë.

    I pandehuri Zoran Vukotiq në aktakuzën e parë të Prokurorisë Speciale, të ngritur më 20.04.2017 akuzohet se mes datës 2 dhe 3 maj 1999, në cilësinë e zyrtarit policor rezervist nga stacioni policor në Vushtrri, duke vepruar në bashkëkryerje me anëtarë të forcave serbe, ka marrë pjesë në një sulm ndaj popullatës civile shqiptare që udhëtonin në një autokolonë mes fshatit Studime e Epërme dhe Studime e Poshtme.

    Tutje, në aktakuzë, thuhet se civilët iu nënshtruan qëllimisht vrasjeve brutale dhe të paligjshme, trajtimit çnjerëzor, vuajtjeve të mëdha, zhvendosjes, aplikimit të masave të frikësimit dhe terrorit, konfiskimit të pronës etj.

    Sipas aktakuzës, në mesin e këtyre civilëve të vrarë, plagosur dhe të trajtuar në mënyrë çnjerëzore për çfarë i pandehuri Zoran Vukotiq mban përgjegjësi direkte ose në bashkëkryerje me të tjerët kanë qenë: E.M., Xh.M., F.(A)G., E.R., A.B., Rr.A., një 14-vjeçar i paidentifikuar, si dhe H.A., Sh.G., M.G.

    Gjykata Themelore në Mitrovicë, të pandehurin Zoran Vukotiq e kishte shpallur fajtor për pikën III të aktakuzës, duke i shqiptuar dënim me 6 vjet e 6 muaj burgim, për krime lufte kundër popullatës civile të sanksionuara me Konventat e Gjenevës.

    Gjykata Themelore në Mitrovicë e kishte liruar nga pika e parë që e ngarkonte Zoran Vukotiqin për pjesëmarrje në vrasjen e civilëve shqiptarë në fshatin Studime të Vushtrrisë.

    Ndërsa për pikën e II të aktakuzës që e ngarkonte Vukotiqin që në cilësinë e policit rezervist nga Stacioni Policor në Vushtrri  ka marrë pjesë në paraburgim të paligjshëm të një numri të madh të popullatës civile shqiptare në ndërtesën e ish-Kooperativës bujqësore në Vushtrri, gjatë së cilës civilët me qëllim i janë nënshtruar trajtimit çnjerëzor, për këtë pikë të aktakuzës prokurori i çështjes ishte tërhequr nga ndjekja penale.

    Gjykata e Apelit në vitin 2019 e kishte kthyer rastin në rigjykim sa i përket pikës se parë të aktakuzës, që e ngarkonte Zoran Vukotiqin për pjesëmarrje në vrasjen e civilëve shqiptarë në fshatin Studime të Vushtrrisë.

    Tutje, kjo Gjykatë për pikën III të aktakuzës, ia kishte vërtetuar dënimin e shqiptuar prej gjashtë vjet e gjashtë muaj burgim të akuzuarit Vukotiq.

    Sipas aktakuzës së dytë të Prokurorisë Speciale të datës 16.05.2017 i pandehuri Zoran Vukotiq akuzohet se gjatë kohës së luftës në Kosovë, më 5 maj 1999, në Vushtrri, në bashkëkryerje me të pandehurin Gurolub Paunoviq, në cilësinë e rezervistit në policinë serbe, të veshur me uniforma të policisë dhe ushtrisë serbe, si dhe të armatosur me thika, pistoleta dhe pushkë automatike, pasi kanë rrahur dhe plaçkitur persona të ndryshëm të nacionalitetit shqiptarë nëpër oborre dhe shtëpitë e lagjes, me dashje i rrahin dhe pastaj i vrasin katër personat civilë shqiptarë, të identifikuar si : E.R., H.F., A.F., dhe F.F.

    Tutje, sipas pikës së dytë të aktakuzës, Zoran Vukotiq, po akuzohet se në bashkëkryerje, në mënyrë çnjerëzore ka cenuar integritetin trupor, shëndetin, mirëqenien fizike dhe mendore të të dëmtuarve dhe dëshmitarëve, duke i torturuar: S.F., F.Sh., V.Xh., Z. Xh., N.Xh., B.Xh., Z.Xh., B.P., L. R., G M., H. M., G.Sh., A.S., S.Sh., B.O., Sh.O., dhe F.M., të cilët i kanë  rrahur me grushte, shqelma dhe mjete të tjera të forta, në pjesë të ndryshme të trupit, duke iu shkaktuar dhimbje të rënda fizike dhe mendore, pasoja të cilat i bartin edhe sot.

    Tutje, sipas pikës së tretë të kësaj aktakuze i pandehuri Zoran Vukotiq po akuzohet se në bashkëkryerje me datë, kohë, në vend në cilësi të njëjtë si më lart në kundërshtim me normat e së drejtës ndërkombëtare në fuqi gjatë kohës së luftës në Kosovë me dashje dhe dhunshëm kanë plaçkitur të holla në shuma të ndryshme, flori dhe gjëra të tjera të çmueshme nga civilët shqiptarë, konkretisht nga të dëmtuarit si V.Xh., N.Xh., Z.Xh., B.O., Sh.O., B.M., A.F., H..F., dhe F.G.

    Me këtë i pandehuri Vukotiq në bashkëkryerje ka kryer veprën penale – krim lufte kundër popullatës civile.

    Gjykata Themelore në Mitrovicë me datë 16.05.2018 të pandehurin Zoran Vukotiq e kishte liruar nga tri pikat e aktakuzës, sipas aktgjykimit nuk ishte dëshmuar se i njëjti kishte kryer veprat penale të cilat i viheshin në barrë.

    Ndërsa Gjykata e Apelit më 2019 këtë rast e kishte kthyer në rigjykim.

    Sipas aktakuzës së tretë të Prokurorisë Speciale të datës 23.06.2017, Zoran Vukotiq po akuzohet se në kohën e konfliktit të armatosur në Kosovë, më 18 prill 1999, rreth orës 15:00, në rrugën “Rruga e Sitnicës” tani “Enver Musa”, në afërsi të varrezave të qytetit të Vushtrrisë, i pandehuri Vukotiq në bashkëkryerje me NN personat, në cilësinë e rezervistit të policisë serbe, të veshur me uniforma të policisë serbe dhe të armatosur, kanë vepruar në kundërshtim me normat e së drejtës ndërkombëtare në fuqi gjatë konfliktit në Kosovë.

    Tutje sipas aktakuzës, i pandehuri Vukotiq akuzohet se në bashkëkryerje ka vrarë të miturin e nacionalitetit shqiptar të moshës 13-vjeçare B.M. me armë automatike në atë mënyrë që tani viktima, së bashku me djalin e axhës së tij Faton Mulin, kishin marrë biçikletën e fqinjit Skender Bajraktari dhe kishin dalë në lagjen afër varrezave të Vushtrrisë.

    Tutje, sipas aktakuzës, më pas, ata kishin dëgjuar disa krisma të armëve, me ç’rast ndërrojnë rrugën dhe nisen në drejtim të rrugës “Enver Musa”, ku pikërisht në rrugën kryesore hasin në tre policë të armatosur.

    Tutje, sipas aktakuzës, kur dy fëmijët i shohin policët, fillojnë të ikin, dhe njëri nga policët e uniformuar, tani i pandehuri Zoran Vukotiq, nga largësia prej 30 metrash, gjuan me armë zjarri në drejtim të fëmijëve, duke qëlluar në gjoks B.M., i cili vdes menjëherë, ndërsa Faton Muli, arrin t’u shpëtojë të shtënave me armë, duke u fshehur afër murit, i cili gjendej aty afër.

    Me këtë, i pandehuri Vukotiq, akuzohet se në bashkëkryerje ka kryer veprën penale – krime lufte kundër popullatës civile.

    Për pikën e parë të kësaj aktakuze, për të cilën Vukotiq akuzohej se në bashkëkryerje ka kryer krime kundër popullatës civile, Prokuroria për këtë pikë ishte tërhequr nga ndjekja penale.

    Ndërsa, gjykimi  për këtë rast vazhdon për pikën e dytë të kësaj aktakuze.

    Aktakuza e katërt ndaj Zoran Vukotiqit është ngritur më 04.10.2023, me të cilën Vukotiq akuzohet për dhunim seksual gjatë luftës. Ky gjykim është duke u gjykuar i mbyllur për publikun.

    Zoran Vukotiq akuzohej edhe për një rast tjetër se si pjesëtar i forcave policore të njësisë rezervë të Ministrisë së Punëve të Brendshme të Serbisë, në muajin maj 1999 gjatë luftës në Kosovë gjatë një sulmi të gjerë nga forcat ushtarake, policore dhe paramilitare serbe kundër popullatës civile shqiptare në territorin e komunës së Vushtrrisë, në bashkëkryerje me pjesëtarët e tjerë të këtij njësiti, kishte marrë pjesë në dëbimin e popullatës civile shqiptare.

    Ai akuzohej se mori pjesë në kryerjen e dhunës fizike dhe psikike ndaj tyre si dhe me përdorimin e dhunës dhe veprimeve të tjera çnjerëzore kishte kryer dhunim seksual ndaj gruas së nacionalitetit shqiptar.

    Gjykata e Prishtinës, më 5 korrik 2021 e kishte dënuar me 10 vjet burgim Zoran Vukotiqin mirëpo lënda është kthyer në rigjykim pas ankesave të Prokurorisë Speciale dhe palës së dëmtuar, të cilat kërkonin ashpërsimin e dënimit dhe ankesës së mbrojtësit të të akuzuarit, avokatit Nebojsha Vlajiq për lirimin e tij.

    Edhe në rigjykim, Vukotiq ishte dënuar me 10 vjet burgim, i akuzuar për dhunë seksuale ndaj një gruaje shqiptare të Vushtrrisë gjatë luftës.

    Gjykata e Apelit më 15 shkurt 2023 e kishte aprovuar pjesërisht si të bazuar ankesën e Prokurorisë Speciale të Republikës së Kosovës, duke e ndryshuar aktgjykimin e shkallës së parë vetëm përkitazi me vendimin mbi dënimin, ashtu që të dënuarit Vukotiq për veprën penale për të cilën është shpallur fajtor ia kishte rritur dënimin edhe 3 vite, duke e gjykuar me dënim burgimi në kohëzgjatje prej 13 vite, në të cilin dënim i ishte llogaritur edhe koha e kaluar në paraburgim deri më datën e plotfuqishmërisë së aktgjykimit.

    Ndërsa Gjykata Supreme e kishte vërtetuar dënimin dhe i kishte refuzuar si të pabazuara kërkesat për mbrojtje të ligjshmërisë të avokatit mbrojtës dhe të dënuarit për krime lufte, Zoran Vukotiq, të paraqitura kundër aktgjykimit të Gjykatës Themelore në Prishtinë dhe aktgjykimit të Gjykatës së Apelit të Kosovës.

    Për masakrat dhe krimet e tjera të luftës dhe krimet kundër njerëzimit të kryera në Kosovë nga forcat serbe e jugosllave gjatë luftës së viteve 1998/1999 ishin gjykuar, e disa edhe dënuar, ish-udhëheqësit më të lartë politikë dhe ushtarakë të Jugosllavisë së mbetur dhe të Serbisë.

    Ish-presidenti i Jugosllavisë, Sllobodan Millosheviq ishte akuzuar për “krime lufte” dhe për “krime kundër njerëzimit”, të kryera nga forcat serbe e jugosllave në Kosovë. Millosheviq ishte akuzuar për “krime lufte” dhe “krime kundër njerëzimit”, të kryera edhe në luftërat në Bosnjë e Hercegovinë, si dhe në Kroaci.

    Gjykimi i tij në Gjykatën Ndërkombëtare Penale për ish-Jugosllavinë (ICTY), me seli në Hagë, nuk kishte marrë epilog, pasi Millosheviq kishte vdekur më 11.03.2006 në qeli, teksa po mbahej në paraburgim.

    Millan Millutinoviq, ish-kryetari i Serbisë, ishte liruar nga akuzat për “krime lufte gjatë konfliktit në Kosovë”.

    Nikolla Shainoviq, zëvendëskryeministër i Republikës Federale të Jugosllavisë, ishte dënuar me 18 vjet burg për “krime kundër njerëzimit” dhe “shkelje të ligjeve apo zakoneve të luftës”.

    Dragolub Ojdaniq, ish-shefi i Shtabit të Përgjithshëm të Ushtrisë jugosllave, ishte dënuar me 15 vjet burg për “krime kundër njerëzimit”

    Nebojsha Pavkoviq, ish-komandanti i Armatës së Tretë të Ushtrisë jugosllave, ishte dënuar me 22 vjet burg për “krime kundër njerëzimit” dhe “shkelje të ligjeve apo zakoneve të luftës”.

    Vlladimir Llazareviq, ish-komandanti i Korpusit të Prishtinës të Ushtrisë jugosllave, ishte dënuar me 14 vjet burg për “krime kundër njerëzimit”.

    Sreten Llukiq, ish-shefi i stafit të Ministrisë së Punëve të Brendshme të Serbisë për Kosovë, ishte dënuar me 20 vjet burg për “krime kundër njerëzimit” dhe “shkelje të ligjeve apo zakoneve të luftës”.

    Aktgjykimin të plotë, në gjuhën angleze, e gjeni në link.

  • Gjykimi ndaj të akuzuarit për krime lufte, dëshmitarët rrëfejnë si i gjetën kufomat e tre civilëve të vrarë

    Në gjykimin ndaj Millosh Pleskoviq, i cili nga Prokuroria Speciale e Kosovës akuzohet për krime lufte kundër popullatës civile gjatë luftës së fundit në Kosovë, në seancën e sotme, më 21.01.2025, janë dëgjuar tre dëshmitarë.

    Pleskoviq po akuzohet nga Prokuroria Speciale, se më 1 shtator të vitit 1998, në afërsi të lagjes “Hoqa Mahalla” kishte shtënë me armë të tipit  “Kallashnikov”, ku ishin vrarë 3 civilë, teksa të njëjtit ishin duke shkuar për të marrë dru në mal.

    Fillimisht dëshminë e dha dëshmitari Parim Elshani, i cili gjatë dëshmisë së tij tha se në vitin 1998-1999 kishte jetuar në qytetin e Prizrenit.

    Ai tregoi, gjatë dëshmisë së tij, se si kishin shkuar në vendin e ngjarjes dhe i kishin gjetur kufomat.

    “I kemi dërgu xhenazet në Spital, prej Spitalit kemi shku në varrim.” – tha Parim Elshani.

    Ai tregoi, tutje, se përmbi kufoma kishte qenë miku i  tij F. B., mirëpo se kush e ka kryer këtë vrasje nuk e dinte.

    “A ke dëgju kush e ka kry vrasjen?” – e pyeti prokurori Ilir Morina.

    “Kam dëgju prej njerëzve, se nipi i kojshisë te xhamia e ka pasë gjyshen.” – tha Elshani.

    Parim Elshani tha, gjatë dëshmisë së tij, se para lufte nuk e kishte njohur Millosh Pleskoviqin dhe se përveç se në lajme nuk kishte dëgjuar diku tjetër se Milloshi e ka kryer vrasjen.

    Dëshmitari  i dytë i cili e dha dëshminë ishte Shaban Shala, i cili po ashtu tha se gjatë vitit 1998-1999 kishte jetuar në Prizren. Tutje, gjatë dëshmisë së tij edhe ai tregoi se si i kishin gjetur kufomat.

    “E kam të vështirë të flasë për trupat, por kur kemi mbërri na edhe qen ka pasë. Trupat kanë qenë pothuajse të shkapërderdhur.” – tha Shaban Shala.

    Ai rrëfeu se trupat i kishin futur në thasë, i kishin bartur te kamioni dhe kishin shkuar pastaj në Spital e prej aty në varreza.

    Ai tha se nuk e di se kush e ka kryer këtë vrasje e se Millosh Pleskoviqin nuk e kishte njohur para lufte dhe po ashtu nuk e kishte ditur që gjyshen e kishte pasur në lagjen ‘Hoqa Mahalla’.

    Ndërsa, dëshmitari i tretë i cili dha dëshminë ishte Sherif Xhaferi. Ai tha, gjatë dëshmisë së tij, se gjatë vitit 1998-1999 ka jetuar po ashtu në qytetin e Prizrenit. Dëshmitari Sherif Xhaferi tregoi lidhur me momentin, kur i kishin gjetur kufomat.

    “Trupat i kemi qit n’thasë. I kemi bartur nga 4 veta, deri te lagjja jonë. I kemi dërgu n’Spital dhe pastaj kemi shkuar n’varreza dhe i kemi varrosur.” – tha Shaban Shala.

    Ndërsa, në fund të dëshmisë së tij tha se nuk e di kush e ka kryer këtë vrasje.

    Shqyrtimi gjyqësor i radhës lidhur me këtë çështje pritet të mbahet nesër, më 22.01.2025.

    Kujtojmë se i akuzuari Millosh Pleskoviq në seancën e shqyrtimit fillestar, më datë 21.06.2024, nuk e kishte pranuar fajësinë.

    “Nuk e pranoj fajësinë.” – kishte thënë i akuzuari Millosh Pleskoviq.

    Ky rast po trajtohet në Departamentin Special të Gjykatës së Prishtinës, në përbërje të Trupit Gjykues: Rrahman Beqiri, kryetar i Trupit Gjykues dhe dy anëtarët, Violeta Namani-Hajra dhe Kujtim Krasniqi.

    Çfarë thotë Dosja e Prokurorisë?

    Sipas Dosjes së Prokurorisë, i akuzuari gjatë kohës së luftës në Kosovë, në periudhën kohore 1998-1999, në Prizren gjatë një konflikti me karakter jondërkombëtar të zhvilluar në mes të pjesëtarëve të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës dhe forcave Ushtarake të Republikës Federative të Jugosllavisë (RFJ) dhe forcave policore të Serbisë. I pandehuri Millosh Pleskoviq, me dashje e në bashkëkryerje me persona të tjerë, i ka shkelur rëndë rregullat e së drejtës ndërkombëtare kundër personave civil – duke kryer vrasjen e viktimave, në atë mënyrë që në periudhën kohore relevante për këtë aktakuzë, forcat policore dhe ushtarake të RFJ dhe Serbisë ishin stacionuar në kodrat përreth Prizrenit, për shkak të konfliktit të armatosur që ishte duke ndodhur në atë zonë.


    Sipas Aktakuzës, rreth datës 1 shtator 1998, në afërsi të Lagjes “Hoqa Mahalla”, në Prizren, viktimat R. D., B. D., F. B. së bashku me të dëmtuarit Fevzi Cana, Xhenger Cana dhe Bashkim Kastrati, kanë shkuar në malin e tyre, i cili gjendej afërsisht rreth 300 metra në afërsi të lagjes “Hoqa Mahalla”, për të marrë dru për ngrohje, derisa ishin duke ecur, kanë hasur në një grup prej 7-8 persona, të armatosur të nacionalitetit serb, të cilët kishin dalë nga mali dhe ishin me uniforma policore dhe ushtarake, me shirita në krah dhe në kokë dhe njëkohësisht ishin të armatosur me armë të gjata automatike e të cilët i kishin urdhëruar fillimisht që të ndaleshin, pastaj i kanë fyer në gjuhën serbe.

    Tutje – sipas Aktakuzës – në mesin e tyre e kishin parë edhe të pandehurin në fjalë, në atë moment i pandehuri kishte shtënë me armë të tipit “kallashnikov” në drejtim të tyre dhe me të filluar të shtënat, viktima, tani i ndjeri B.D e ka shtyrë më krah të dëmtuarin Xhenger Cana – duke e futur nën rrugë, në mënyrë që ta shpëtojë nga vrasja, pasi që ishte më i riu në grup,

    Gjithnjë – sipas Aktakuzës – të dëmtuarit: Xhenger Cana, Fevzi Cana dhe Bashkim Kastrati kanë vrapuar në drejtim të shtëpive të tyre, kurse viktimat, tani të ndjerit B.D., R.D. dhe F.B. kanë mbetur në vendin e ngjarjes të vrarë, si pasojë e të shtënave, ashtu që pas një jave, me lejen e Policisë serbe, familjarët e viktimave kanë shkuar që t’i marrin trupat e tani të ndjerëve R.D., B.D. dhe F.B., te te cilët kanë parë se trupat e viktimave janë të gjymtuar, ashtu që R.D. dhe B.D. ishin vendosur njëri mbi tjetrin – njëri nga ta e kishte këmbën e prerë nga trupi, kurse viktima Fatmiri nuk e kishte pasur kokën në trup.


    Në bazë të akuzave të lartcekura, ekziston dyshimi i bazuar mirë se, në bashkëkryerje, e ka kryer veprën penale: “krim i luftës kundër popullsisë civile”.

    Për masakrat dhe krimet e tjera të luftës dhe krimet kundër njerëzimit të kryera në Kosovë nga forcat serbe e jugosllave gjatë luftës së viteve 1998/1999 ishin gjykuar, e disa edhe dënuar, ish-udhëheqësit më të lartë politikë dhe ushtarakë të Jugosllavisë së mbetur dhe të Serbisë.

    Ish-presidenti i Jugosllavisë, Sllobodan Millosheviq ishte akuzuar për “krime lufte” dhe për “krime kundër njerëzimit”, të kryera nga forcat serbe e jugosllave në Kosovë. Millosheviq ishte akuzuar për “krime lufte” dhe “krime kundër njerëzimit”, të kryera edhe në luftërat në Bosnjë e Hercegovinë, si dhe në Kroaci.

    Gjykimi i tij në Gjykatën Ndërkombëtare Penale për ish-Jugosllavinë (ICTY), me seli në Hagë, nuk kishte marrë epilog, pasi Millosheviq kishte vdekur më 11.03.2006 në qeli – teksa po mbahej në Paraburgim.

    Millan Millutinoviq, ish-kryetari i Serbisë, ishte liruar nga akuzat për “krime lufte gjatë konfliktit në Kosovë”.

    Nikolla Shainoviq, zëvendëskryeministër i Republikës Federale të Jugosllavisë, ishte dënuar me 18 vjet burg për “krime kundër njerëzimit” dhe “shkelje të ligjeve apo zakoneve të luftës”.

    Dragolub Ojdaniq, ish-shefi i Shtabit të Përgjithshëm të Ushtrisë jugosllave, ishte dënuar me 15 vjet burg për “krime kundër njerëzimit”.

    Nebojsha Pavkoviq, ish-komandanti i Armatës së Tretë të Ushtrisë jugosllave, ishte dënuar me 22 vjet burg për “krime kundër njerëzimit” dhe “shkelje të ligjeve apo zakoneve të luftës”.

    Vlladimir Llazareviq, ish-komandanti i Korpusit të Prishtinës të Ushtrisë jugosllave, ishte dënuar me 14 vjet burg për “krime kundër njerëzimit”.

    Sreten Llukiq, ish-shefi i stafit të Ministrisë së Punëve të Brendshme të Serbisë për Kosovë, ishte dënuar me 20 vjet burg për “krime kundër njerëzimit” dhe “shkelje të ligjeve apo zakoneve të luftës”.

    Aktgjykimin të plotë, në gjuhën angleze, e gjeni këtu.

    Të gjitha raportimet e tjera lidhur me këtë rast, mund t’i gjeni në këtë: LINK.

  • Rrëfimi i dëshmitarit se si i gjeti kufomat – Gjykimi ndaj Millosh Pleskoviqit, i akuzuar për “krime lufte”

    Millosh Pleskoviq, i akuzuar për “krime  lufte kundër popullsisë civile” gjatë luftës në Kosovë në zonën e Prizrenit është ulur edhe sot, më 15.01.2025, në bankën e të akuzuarit në Gjykatën e Prishtinës.

    Millosh Pleskoviq akuzohet se më 01.09.1998 në afërsi të lagjes “Hoqa Mahalla” në Prizren kishte shtënë me armë të tipit “Kallashnikov” – me ç’rast ishin vrarë 3 civilë, të cilët ishin duke shkuar për të marrë dru në mal.

    Sot, më 15.01.2025, janë dëgjuar dy dëshmitarë. Fillimisht dëshminë e tij e ka dhënë dëshmitari Perver Daçaj, i cili gjatë dëshmisë së tij rrëfeu se gjatë kohës së luftës kishte qenë në Bosnjë dhe në atë kohë kur kishte qëndruar në Bosnjë kishte kuptuar për vdekjen e vëllezërve të tij B. D., R. D. dhe vdekjen e F. B. nga vëllezërit që kishin qenë në Kroaci.

    Gjatë dëshmisë së tij Daçaj tha se në Kosovë ishte kthyer në vitin 2000 ose 2001, ndërsa prej luftës nuk kishte parë asgjë.

    “Në Kosovë jam kthyer në vitin 2000 apo 2001, sepse nuk më kujtohet.” – tha Daçaj.

    “Unë s’kam pa kurrgjë prej luftës në Kosovë.” – shtoi tutje Daçaj.

    Ai gjatë dëshmisë së tij tha se Xhengeri i kishte treguar për ngjarjen, se si i kishin gjuajtur dhe vrarë, se si kishin mundur ta vrisnin edhe Xhengerin, sepse ky kishte qenë edhe me babanë e vet dhe Bashkimin. Si dhe, Xhengeri i kishte treguar se kishte arritur që të identifikonte Millosh Pleskoviqin nga forcat serbe.

    “Po, më ka thënë që Miki ka qenë prezent, aty ballë për ballë prezent.” – tha Daçaj.

    “Detaje më tepër nuk ka dhënë, sepse gjendjen që e kam, nuk kam dashur të hy në detaje më shumë.” – shtoi tutje Daçaj.

    Para lufte ai rrëfeu se Mikin e kishte njohur shumë mirë. I njëjti tha se kishte qëndruar në lagjen e tyre, pasi aty i ka dajt dhe se në atë kohë Miki ishte dukur sikur tani si është, vetëm se pak i më dobët. E se si fëmijë në atë kohë ka mundësi që iu ka ra rasti të luajnë.

    “Ne si fëmijë ndoshta na ka rasti edhe me lu me të. Një herë a dy nuk e di.” – tha Daçaj.

    Tutje, seanca vazhdoi me marrjen në pyetje të dëshmitarit të dytë, Avdyl Muharremi, i cili gjatë dëshmisë së tij tha se të akuzuarin para lufte nuk e kishte njohur. Si dhe, tregoi se bashkë me Shaban Shalën kishin shkuar malit përpjetë. Se krejt e kishin ditur ku është ai vend dhe kur kishin mbërri në anën e majtë: aty Shabani i kishte gjetur kufomat.

    Dëshmitari Muharremi tha se kufomat i kishte parë vetëm nga larg dhe ato ‘kishin qenë të ënjtura’.

    “Nuk na kanë lanë m’u afru afër. Nga larg i kam pa që kanë qenë të ënjtura.” – tha Muharremi.

    “A ka qenë e njëjta ditë kur i keni gjetur kufomat dhe kur keni shkuar me i marrë?” – e pyeti gjyqtari Rrahman Beqiri dëshmitarin.

    “Nuk ka qenë e njëjta ditë, të nesërmen ka qenë.” – tha Muharremi.

    Shqyrtimi gjyqësor i radhës lidhur me këtë çështje pritet të mbahet gjatë këtij muaji.

    Kujtojmë se i akuzuari Millosh Pleskoviq në seancën e shqyrtimit fillestar, më 21.06.2024 nuk e kishte pranuar fajësinë.

    “Nuk e pranoj fajësinë.” – kishte thënë i akuzuari Millosh Pleskoviq.

    Ky rast po trajtohet në Departamentin Special të Gjykatës së Prishtinës, në përbërje të Trupit Gjykues: Rrahman Beqiri (kryetar i Trupit Gjykues) dhe dy anëtarët, Violeta Namani-Hajra dhe Kujtim Krasniqi.

    Ndërsa, Aktakuza po përfaqësohet nga prokurori Kastriot Memaj.

    Çfarë thotë Dosja e Prokurorisë?

    Sipas Dosjes së Prokurorisë, i akuzuari gjatë kohës së luftës në Kosovë, në periudhën kohore 1998 – 1999, në Prizren gjatë një konflikti me karakter jondërkombëtar të zhvilluar në mes të pjesëtarëve të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës dhe forcave ushtarake të Republikës Federative të Jugosllavisë (RFJ), e forcave policore të Serbisë, i pandehuri Milos Pleskovic, me dashje e në bashkëkryerje me persona të tjerë, i ka shkelur rëndë rregullat e së drejtës ndërkombëtare kundër personave civil – duke kryer vrasjen e viktimave, në atë mënyrë që në periudhën kohore relevante për këtë Aktakuzë, forcat policore dhe ushtarake të RFJ-së dhe Serbisë ishin stacionuar në kodrat përreth Prizrenit, për shkak të konfliktit të armatosur që ishte duke ndodhur në atë zonë.


    Sipas Aktakuzës, rreth datës 1 shtator 1998, në afërsi të Lagjes “Hoqa Mahalla”, në Prizren, viktimat R.D., B.D., F.B së bashku me të dëmtuarit Fevzi Cana, Xhenger Cana dhe Bashkim Kastrati, kanë shkuar në malin e tyre, i cili gjendej afërsisht rreth 300 metra në afërsi të lagjes “Hoqa Mahalla”, për të marrë dru për ngrohje. Derisa ishin duke ecur, kanë hasur në një grup prej 7-8 persona, të armatosur të nacionalitetit serb, të cilët kishin dalë nga mali dhe ishin me uniforma policore e ushtarake, me shirita në krah dhe në kokë. E, njëkohësisht, ishin të armatosur me armë të gjata automatike e të cilët fillimisht i kishin urdhëruar që të ndaleshin, pastaj i kishin fyer në gjuhën serbe.

    Sipas Aktakuzës, në mesin e tyre e kishin parë edhe të pandehurin në fjalë. Në atë moment i pandehuri kishte shtënë me armë të tipit “kallashnikov” në drejtim të tyre dhe me të filluar të shtënat, viktima, tani i ndjeri B.D., e ka shtyrë më krah të dëmtuarin Xhenger Cana – duke e futur nën rrugë, në mënyrë që ta shpëtojë nga vrasja, pasi që ishte më i riu në grup,

    Gjithnjë sipas Aktakuzës, të dëmtuarit Xhenger Cana, Fevzi Cana dhe Bashkim Kastrati kanë vrapuar në drejtim të shtëpive të tyre, kurse viktimat, tani të ndjerit B.D dhe R.D dhe F.B kanë mbetur në vendin e ngjarjes të vrarë, si pasojë e të shtënave, ashtu që pas një jave me lejen e Policisë serbe familjarët e viktimave kanë shkuar që t’i marrin trupat e tani të ndjerëve R.D., B.D dhe F.B, te të cilët kanë parë se trupat e viktimave janë të gjymtuar, ashtu që R.D. dhe B.D. ishin vendosur njëri mbi tjetrin. Njëri nga ta e kishte këmbën e prerë nga trupi, kurse viktima Fatmiri nuk e kishte pasur kokën në trup.


    Në bazë të akuzave të lartcekura ekziston dyshimi i bazuar mirë se, në bashkëkryerje e ka kryer veprën penale: “krim i luftës kundër popullsisë civile”.

    Për masakrat e krimet e tjera të luftës dhe krimet kundër njerëzimit të kryera në Kosovë nga forcat serbe e jugosllave gjatë luftës së viteve 1998/1999 ishin gjykuar, e disa edhe të dënuar, ish-udhëheqësit më të lartë politikë dhe ushtarakë të Jugosllavisë së mbetur dhe të Serbisë.

    Ish-presidenti i Jugosllavisë, Sllobodan Millosheviq ishte akuzuar për “krime lufte” dhe për “krime kundër njerëzimit”, të kryera nga forcat serbe e jugosllave në Kosovë. Millosheviq ishte akuzuar për “krime lufte” dhe “krime kundër njerëzimit” të kryera edhe në luftërat në Bosnjë e Hercegovinë, si dhe në Kroaci.

    Gjykimi i tij në Gjykatën Ndërkombëtare Penale për ish-Jugosllavinë (ICTY), me seli në Hagë, nuk kishte marrë epilog, pasi Millosheviq kishte vdekur më 11.03.2006 në qeli, teksa po mbahej në paraburgim.

    Millan Millutinoviq, ish-kryetari i Serbisë, ishte liruar nga akuzat për “krime lufte gjatë konfliktit në Kosovë”.

    Nikolla Shainoviq, zëvendëskryeministër i Republikës Federale të Jugosllavisë, ishte dënuar me 18 vjet burg për “krime kundër njerëzimit” dhe “shkelje të ligjeve apo zakoneve të luftës”.

    Dragolub Ojdaniq, ish-shefi i Shtabit të Përgjithshëm të Ushtrisë jugosllave, ishte dënuar me 15 vjet burg për “krime kundër njerëzimit”.

    Nebojsha Pavkoviq, ish-komandanti i Armatës së Tretë të Ushtrisë Jugosllave, ishte dënuar me 22 vjet burg për “krime kundër njerëzimit” dhe “shkelje të ligjeve apo zakoneve të luftës”.

    Vlladimir Llazareviq, ish-komandanti i Korpusit të Prishtinës të Ushtrisë Jugosllave, ishte dënuar me 14 vjet burg për “krime kundër njerëzimit”.

    Sreten Llukiq, ish-shefi i stafit të Ministrisë së Punëve të Brendshme të Serbisë për Kosovë, ishte dënuar me 20 vjet burg për “krime kundër njerëzimit” dhe “shkelje të ligjeve apo zakoneve të luftës”.

    Aktgjykimin të plotë, në gjuhën angleze, e gjeni këtu.

    Të gjitha raportimet e tjera lidhur me këtë rast, mund t’i gjeni në këtë: LINK.