Ballina

Etiketë: krime lufte

  • Gjykimi ndaj të akuzuarit për krime lufte në Ozdrim të Pejës, dëshmitarja rrëfen për vrasjen e prindërve, motrës dhe gjyshes së saj

    Në gjykimin e Millorad Gjokoviqit, i cili nga Prokuroria Speciale e Kosovës akuzohet për krime lufte kundër popullatës civile gjatë luftës së fundit në Kosovë, në seancën e së hënës, 20.01.2025, janë dëgjuar dy dëshmitare.

    I pandehuri Millorad Gjokoviq akuzohet se gjatë viteve 1998-1999 në fshatin Ozdrim të Pejës dhe fshatrat përreth, në kundërshtim me rregullat e së drejtës ndërkombëtare, kishte aplikuar masat e vrasjes, bastisjes, rrahjes, keqtrajtimit, arrestimit, torturës, trajtimit në mënyrë mizore dhe çnjerëzore.

    Dëshmitarja Albina Krasniqi deklaroi se gjatë luftës viteve 1998-1999 ka qenë në fshatin Zahaq, ndërsa në fshatin Ozdrim, në shtëpinë e saj, është kthyer pasi kishte përfunduar lufta.

    Dëshmitarja deklaroi se kur ishte kthyer në shtëpi e kishte parë shtëpinë e djegur dhe vendet ku ishin vrarë familjarët e saj.

    “Aty e kam pa shtëpinë e djegur, aty u kanë dhoma ku janë vra nana edhe motra. Ka pasë shumë plumba. Edhe në korridor u vra baba dhe gjyshja. Një pjesë e korridorit u kanë krejt e gjakosur” – tha ajo.

    Dëshmitarja deklaroi se më 07.05.1999 i ishin vrarë prindërit, motra dhe gjyshja, ndërsa ajo më 17.06.1999  kishte kuptuar për vrasjen e tyre, dhe këtë e kishte kuptuar nga një familjar i saj.

    Dëshmitarja Albina Krasniqi tha se trupat se familjarëve të saj ende nuk janë gjetur.

    Në pyetjen e prokurores Ajshe Ferati se a e kishte kuptuar se kush kanë qenë vrasësit e familjes së saj, dëshmitarja Krasniqi tha se e ka kuptuar dhe se pjesë e asaj vrasje është edhe i akuzuari Gjokoviq.

    “Po, e kam kuptu, ka qenë Çeda, Çedomir mbiemrin nuk e di, pjesë e asaj vrasje është edhe personi këtu”- tha dëshmitarja Krasniqi.

    “Pse po mendon që Çedomiri është vrasësi i familjes tuaj?” – ishte pyetja e radhës nga prokurorja Ferati.

    “Është shume e qartë, se ai gjithmonë ka qenë kundër familjes time, sepse me prindin tim kanë pasë gjithmonë konflikte, sepse ne jemi kanë kojshi”- u përgjigj dëshmitarja Krasniqi.

    Në pyetjen se a e kishte njohur më herët të pandehurin Gjokoviq, dëshmitarja tha se ajo personalisht nuk e ka njohur.

    “Nuk e kam njoftë personalisht unë, po e kam njoftë në bazë të fjalëve të babës, se ka qenë një periudhë në vitin 1998, e di saktë që e ka përmend prindi jem që ky personalisht i ka thanë: “Kam me të vra, kam me të zhdukë me familje’”- tha dëshmitarja Krasniqi.

    Tutje, dëshmitarja Krasniqi tha se të pandehurin nuk e ka njohur me emër, mirëpo e ka njohur me pseudonimin si “Mici”.

    Tutje, në seancë u dëgjua edhe dëshmitarja Elmira Nurkoviq, e cila deklaroi se gjatë vitit 1998 kishte qenë në Mal të Zi, ndërsa në vitin 1999 kishte qenë në Ozdrim në shtëpinë e saj.

    Dëshmitarja Nurkoviq deklaroi se më 07.05.1999 kishte qenë në shtëpi me nënën dhe motrën e saj dhe tha se në shtëpinë e saj kishte ardhur një grup i forcave serbe dhe i kishin kërkuar shtëpitë e Krasniqëve.

    Dëshmitarja Nurkoviq tha se në ditën e shtatë pas ditës tragjike te shtëpia e Z.K.  kishte parë se kishte ardhur një ‘kombi’, ishin sjellë 4 herë dhe kishin sjellë diçka me thasë.

    E pyetur se a e kishte njohur të akuzuarin Millorad Gjokoviq, dëshmitarja Nurkoviq tha së për të kishte dëgjuar dhe e kishte ditur se ku kishte punuar, mirëpo kishte dëgjuar nga një fqinje e saj që i akuzuarit Gjokoviq kishte qenë prezent në ditën kritike, por që ajo personalisht nuk e kishte parë.

    Seanca e radhës për këtë çështje penale është e caktuar për më 21.01.2025.

    Kjo çështje penale po gjykohet nga trupi gjykues i përbërë nga Valon Kurtaj – kryetar dhe dy anëtarët, Arben Hoti dhe Vesel Ismajli.

    Çfarë thotë dosja e Prokurorisë?

    Sipas dosjes së Prokurorisë, i pandehuri gjatë kohës së luftës në Kosovë, gjatë viteve 1998-1999, në fshatin Ozdrim të Pejës dhe fshatrat përreth, në kundërshtim me rregullat e të drejtës ndërkombëtare kishte aplikuar masat e vrasjes, bastisjes, rrahjes, maltretimit, arrestimit, torturës, trajtimit në mënyrë mizore dhe çnjerëzore.

    Sipas aktakuzës, i njëjti tutje kishte dëbuar dhe deportuar dhjetëra civilë shqiptarë si dhe kishte aplikuar masat e mbajtjes në kushte të skllavërisë. Personat që kanë qenë të dëmtuar nga këto veprime të të pandehurit kanë qenë shqiptarë, të cilët nuk kanë marrë pjesë në konflikt.

    Tutje sipas aktakuzës, i pandehuri në mëngjesin e majit të vitit 1999, duke marrë pjesë së bashku me forcat ushtarake, policore dhe paramilitare serbe, fillimisht e kishin rrethuar fshatin Ozdrim, e pastaj kishin filluar një ofensivë ushtarake-policore.

    Në aktakuzë thuhet se fshati ishte rrethuar e më pas ishte sulmuar nga tri drejtime nga forcat ushtarake-policore serbe. Nga këto veprime kishin mbetur të vrarë gjashtë persona, të cilët ishin civilë të nacionalitetit shqiptar e tre të tjerë kishin mbetur të plagosur. Tre të fundit pas plagosjes ishin dërguar fillimisht në Spitalin e Pejës e më pas sipas aktakuzës ishin ekzekutuar dhe ishin varrosur në fshatin Lutogllavë.

    Gjithnjë sipas aktakuzës, pesë persona të tjerë gjatë kësaj ofensive ishin vrarë por trupat e tyre asnjëherë nuk janë gjetur dhe sot figurojnë në listën e personave të pagjetur.

    Tutje në aktakuzë thuhet se në po të njëjtin aksion ushtarako-policor, ku bën pjesë edhe i pandehuri, rreth 40 persona u arrestuan të cilët u dërguan në një garazh të quajtur “Shupa e Shemit”,  vend ky i cili gjendej pranë nënstacionit policor në Ozdrim dhe aty të njëjtit ishin mbajtur për rreth 3 ditë në kushte çnjerëzore në kundërshtim me të gjitha rregullat e të drejtës ndërkombëtare.

    Në aktakuzë thuhet se të njëjtit ishin privuar nga ushqimi dhe uji i pijshëm, duke i torturuar fizikisht të arrestuarit, e ku pas tri ditëve, vetëm 12 prej tyre ishin liruar. Kurse 28 të tjerët i kishin ndarë në tri grupe, i kishin transportuar në Pejë, në një shtëpi private ku kishte qenë e vendosur komanda e ushtrisë serbe.

    Dosja e Prokurorisë shpjegon se të njëjtit ishin marrë në pyetje duke u torturuar e keqtrajtuar në mënyre mizore deri në momentin kur i kishin dërguar në burgun e Pejës, e nga aty i kishin dërguar në burgun e Leskovcit në Serbi, ku kishte vazhduar tortura dhe deri sa në fund ishin liruar pas përfundimit të luftës me ndihmën e Kryqit të Kuq.

    Për masakrat dhe krimet e tjera të luftës dhe krimet kundër njerëzimit të kryera në Kosovë nga forcat serbe e jugosllave gjatë luftës së viteve 1998-1999 ishin gjykuar, e disa edhe dënuar, ish-udhëheqësit më të lartë politikë dhe ushtarakë të Jugosllavisë së mbetur dhe të Serbisë.

    Ish-presidenti i Jugosllavisë, Sllobodan Millosheviq, ishte akuzuar për krime lufte dhe për krime kundër njerëzimit, të kryera nga forcat serbe e jugosllave në Kosovë.

    Gjykimi i tij në Gjykatën ndërkombëtare penale për ish-Jugosllavinë (ICTY), me seli në Hagë, nuk kishte marrë epilog pasi Millosheviq kishte vdekur më 11.03.2006 në qeli teksa po mbahej në paraburgim

    Millan Millutinoviq, ish-kryetari i Serbisë, ishte liruar nga akuzat për krime lufte gjatë konfliktit në Kosovë.

    Nikolla Shainoviq, zëvendëskryeministër i Republikës Federale të Jugosllavisë, ishte dënuar me 18 vjet burg për krime kundër njerëzimit dhe shkelje të ligjeve apo zakoneve të luftës.

    Dragolub Ojdaniq, ish-shefi i Shtabit të Përgjithshëm të Ushtrisë jugosllave, ishte dënuar me 15 vjet burg për krime kundër njerëzimit.

  • Dëshmia e Nait Hasanit në gjykimin ndaj të akuzuarit për masakrën e Dubravës

    Në gjykimin ndaj Gavrilo Milosavleviqit, i akuzuar për masakrën në Burgun e Dubravës, në seancën e së enjtes 16.01.2025 ka vazhduar dëshminë dëshmitari Nait Hasani. Hasani dëshminë e tij e kishte dhënë edhe më datë 04.11.2024.

    I pandehuri Gavrilo Milosavleviq po akuzohet se në cilësi të zyrtarit në Burgun e Dubravës, individualisht dhe në bashkëkryerje me persona të tjerë, kishte aplikuar masa represive të vrasjes, rrahjes, maltretimit, torturës, trajtimit në mënyrë mizore dhe çnjerëzore ndaj të burgosurve civilë të nacionalitetit shqiptar.

    Dëshmitari Nait Hasani deklaroi se nga data 21 maj 1999 deri më datë 24 maj 1999 në burgun e Dubravës kanë qenë të bombarduar, të vrarë dhe të plagosur.

    Dëshmitari Hasani deklaroi se në burgun e Dubravës atë e kanë nxjerrë nga dhoma 5 gardianë dhe e kanë torturuar në forma të ndryshme.

    “Mua më kanë torturuar në forma të ndryshme duke më fyer me nanë, babë, grua e motër, për atë që ne kemi bërë kundër Serbisë”- tha dëshmitari Hasani.

    Dëshmitari Hasani deklaroi se gardianët kanë qenë me uniforma dhe se me emra nuk i ka njohur, mirëpo shokët e tij të cilët kanë qenë më herët në burgun e Dubravës i kanë njohur dhe i kanë identifikuar me emra gardianët.

    Tutje, dëshmitari Hasani deklaroi se Shoqata e të Burgosurve më 19 janar 2007 ka bërë kallëzim penal në Prokurorinë Publike të Qarkut në Pejë, duke thënë se që 17 vite e kanë bërë këtë kallëzim penal dhe që i vjen mirë që sot po merr një përfundim.

    Dëshmitari Hasani tutje tha se ky kallëzim penal është bërë ndaj Drejtorisë së Burgut të Dubravës, gardianëve dhe të burgosurve serbë që kanë marrë pjesë drejtpërdrejt në vrasje. Ai tha se janë 32 të pandehur, por që në mesin e tyre nuk është edhe i akuzuari Milosavleviq, pasi që nuk i kanë pasur të dhënat e tij sipas listës që e kanë pasur.

    Lidhur më këtë, mbrojtësi i të akuzuarit Gavrilo Milosavleviq, avokati Nebojsha Vllaiq kërkoi që ky kallëzim penal të vendoset në shkresa të lëndës si provë.

    Këtë propozim të avokatit Vllaiq, prokurorja Ajshe Ferati tha që të mbetet në diskrecion të gjykatës, duke marrë parasysh se për këtë ende nuk kanë përfunduar hetimet.

    Ndërkaq, kryetari i trupit gjykues Vesel Ismaili tha se kur të arrijnë në fazën e administrimit të provave , sigurisht që do të pajiset edhe pala mbrojtëse me këtë shkresë.

    Gjykimi ndaj të akuzuarit për masakrën në burgun e Dubravës – 16.01.2025 – Foto – Adile Agushi – KALLXO.com

    Ndryshe, në këtë seancë ishte paraparë që pyetje për dëshmitarin Hasani të parashtrojë mbrojtja e të akuzuarit Milosavleviq, mirëpo të njëjtit deklaruan se nuk kanë pyetje.

    Në këtë seancë ishte paraparë të vazhdojë dëshminë edhe dëshmitari Ukë Thaqi, mirëpo për të njëjtin kryetari i trupit gjykues Vesel Ismaili njoftoi se dëshmitari Thaqi nuk ka mundur të paraqitet në seancë për shkak të gjendjes shëndetësore të tij.

    Kryetari i trupit gjykues Vesel Ismaili njoftoi se seanca e caktuar për datën e nesërme 17.01.2025 anulohet për arsye se gjyqtarët e Departamentit Special janë të obliguar të marrin pjesë në një punëtori të organizuar nga Këshilli Gjyqësor i Kosovës.

    Ndërsa seancat e radhës për këtë çështje penale u caktuan për në muajin shkurt dhe mars 2025.

    Kjo çështje penale po gjykohet nga Vesel Ismaili – kryetar, anëtarët Arben Hoti dhe Kujtim Krasniqi.

    Aktakuza ndaj të pandehurit Gavrilo Milosavleviq ishte ngritur më 29.11.2023, ndërsa shqyrtimi fillestar ishte mbajtur më 07.12.2023.

    Gjatë shqyrtimit fillestar i akuzuari Milosavleviq pas leximit të aktakuzës nga Prokuroria kishte deklaruar se e ka kuptuar veprën për të cilën po akuzohet mirëpo kishte deklaruar se nuk ndihet fajtor.

    Çfarë thotë dosja e Prokurorisë?

    Sipas dosjes së Prokurorisë, në periudhën kohore 1998-1999, gjatë kohës së luftës në Kosovë, i pandehuri Gavrilo Milosavleviq në cilësi të zyrtarit në Burgun e Dubravës individualisht dhe në bashkëkryerje me persona të tjerë kishte aplikuar masa represive të vrasjes, rrahjes, maltretimit, torturës, trajtimit në mënyrë mizore dhe çnjerëzore ndaj të burgosurve civilë të nacionalitetit shqiptar.

    Sipas aktakuzës, Gavrilo Milosavleviq në bashkëkryerje me njësitë policore serbe kishin kryer vrasjen masive të të burgosurve shqiptarë, me ç’rast në ditën e incidentit kishin urdhëruar që në oborrin e burgut, i njohur si fusha e sportit”, të dalin 1 mijë të burgosur, me arsyetimin se do t’i numëronin të burgosurit dhe do t’i dërgonin në ndonjë vend tjetër më të sigurt për t’i mbrojtur të burgosurit nga bombardimet e NATO-s.

    Tutje, sipas aktakuzës, menjëherë pas rreshtimit të të burgosurve njësitë policore serbe i kishin gjuajtur me të gjitha llojet e armëve, si “Kallashnikov”, mitraloz, mortajë dhe armë të tjera, kurse nga mbrapa murit të burgut me granata dore.

    Nga ky operacion i vrasjes, i cili kishte filluar nga 22.05.1999 dhe kishte zgjatur deri me 24.05.1999, si rezultat i këtyre sulmeve kishin mbetur të vrarë 109 të burgosur dhe 108 të burgosur kishin mbetur të plagosur.

    Gjithnjë sipas aktakuzës, i akuzuari Milosavleviq në bashkëkryerje me zyrtarë të tjerë ushtarakë serbë kishin shkuar thuajse çdo ditë në pavijonet “B” dhe “C” (pavijonet e Burgut të Dubravës), duke i rrahur në mënyrë mizore dhe çnjerëzore të burgosurit civilë shqiptarë, duke i ofenduar dhe maltretuar fizikisht dhe psiqikisht, pa ndonjë arsye, vetëm për faktin se ishin shqiptarë.

    Për këto veprime, i akuzuari Gavrilo Milosavleviq akuzohet se në bashkëkryerje ka kryer veprën penale – krim i luftës kundër popullsisë civile.

    Për masakrat dhe krimet e tjera të luftës dhe krimet kundër njerëzimit të kryera në Kosovë nga forcat serbe e jugosllave gjatë luftës së viteve 1998/1999 ishin gjykuar, e disa edhe dënuar, ish-udhëheqësit më të lartë politikë dhe ushtarakë të Jugosllavisë së mbetur dhe të Serbisë.

    Ish-presidenti i Jugosllavisë, Sllobodan Millosheviq, ishte akuzuar për krime lufte dhe për krime kundër njerëzimit, të kryera nga forcat serbe e jugosllave në Kosovë. Millosheviq ishte akuzuar për krime lufte dhe krime kundër njerëzimit të kryera edhe në luftërat në Bosnjë e Hercegovinë, si dhe në Kroaci.

    Gjykimi i tij në Gjykatën ndërkombëtare penale për ish-Jugosllavinë (ICTY), me seli në Hagë, nuk kishte marrë epilog pasi Millosheviq kishte vdekur më 11.03.2006 në qeli teksa po mbahej në paraburgim.

    Millan Millutinoviq, ish-kryetari i Serbisë, ishte liruar nga akuzat për krime lufte gjatë konfliktit në Kosovë.

    Nikolla Shainoviq, zëvendëskryeministër i Republikës Federale të Jugosllavisë, ishte dënuar me 18 vjet burg për krime kundër njerëzimit dhe shkelje të ligjeve apo zakoneve të luftës.

    Dragolub Ojdaniq, ish-shefi i Shtabit të Përgjithshëm të Ushtrisë jugosllave, ishte dënuar me 15 vjet burg për krime kundër njerëzimit.

    Nebojsha Pavkoviq, ish-komandanti i Armatës së Tretë të Ushtrisë jugosllave, ishte dënuar me 22 vjet burg për krime kundër njerëzimit dhe shkelje të ligjeve apo zakoneve të luftës.

    Vlladimir Llazareviq, ish-komandanti i Korpusit të Prishtinës të Ushtrisë jugosllave, ishte dënuar me 14 vjet burg për krime kundër njerëzimit.

    Sreten Llukiq, ish-shefi i stafit të Ministrisë së Punëve të Brendshme të Serbisë për Kosovë, ishte dënuar me 20 vjet burg për krime kundër njerëzimit dhe shkelje të ligjeve apo zakoneve të luftës.

    Aktgjykimin të plotë, në gjuhën angleze, e gjeni në link.

     

     

  • Rrëfimi i dëshmitarit se si i gjeti kufomat – Gjykimi ndaj Millosh Pleskoviqit, i akuzuar për “krime lufte”

    Millosh Pleskoviq, i akuzuar për “krime  lufte kundër popullsisë civile” gjatë luftës në Kosovë në zonën e Prizrenit është ulur edhe sot, më 15.01.2025, në bankën e të akuzuarit në Gjykatën e Prishtinës.

    Millosh Pleskoviq akuzohet se më 01.09.1998 në afërsi të lagjes “Hoqa Mahalla” në Prizren kishte shtënë me armë të tipit “Kallashnikov” – me ç’rast ishin vrarë 3 civilë, të cilët ishin duke shkuar për të marrë dru në mal.

    Sot, më 15.01.2025, janë dëgjuar dy dëshmitarë. Fillimisht dëshminë e tij e ka dhënë dëshmitari Perver Daçaj, i cili gjatë dëshmisë së tij rrëfeu se gjatë kohës së luftës kishte qenë në Bosnjë dhe në atë kohë kur kishte qëndruar në Bosnjë kishte kuptuar për vdekjen e vëllezërve të tij B. D., R. D. dhe vdekjen e F. B. nga vëllezërit që kishin qenë në Kroaci.

    Gjatë dëshmisë së tij Daçaj tha se në Kosovë ishte kthyer në vitin 2000 ose 2001, ndërsa prej luftës nuk kishte parë asgjë.

    “Në Kosovë jam kthyer në vitin 2000 apo 2001, sepse nuk më kujtohet.” – tha Daçaj.

    “Unë s’kam pa kurrgjë prej luftës në Kosovë.” – shtoi tutje Daçaj.

    Ai gjatë dëshmisë së tij tha se Xhengeri i kishte treguar për ngjarjen, se si i kishin gjuajtur dhe vrarë, se si kishin mundur ta vrisnin edhe Xhengerin, sepse ky kishte qenë edhe me babanë e vet dhe Bashkimin. Si dhe, Xhengeri i kishte treguar se kishte arritur që të identifikonte Millosh Pleskoviqin nga forcat serbe.

    “Po, më ka thënë që Miki ka qenë prezent, aty ballë për ballë prezent.” – tha Daçaj.

    “Detaje më tepër nuk ka dhënë, sepse gjendjen që e kam, nuk kam dashur të hy në detaje më shumë.” – shtoi tutje Daçaj.

    Para lufte ai rrëfeu se Mikin e kishte njohur shumë mirë. I njëjti tha se kishte qëndruar në lagjen e tyre, pasi aty i ka dajt dhe se në atë kohë Miki ishte dukur sikur tani si është, vetëm se pak i më dobët. E se si fëmijë në atë kohë ka mundësi që iu ka ra rasti të luajnë.

    “Ne si fëmijë ndoshta na ka rasti edhe me lu me të. Një herë a dy nuk e di.” – tha Daçaj.

    Tutje, seanca vazhdoi me marrjen në pyetje të dëshmitarit të dytë, Avdyl Muharremi, i cili gjatë dëshmisë së tij tha se të akuzuarin para lufte nuk e kishte njohur. Si dhe, tregoi se bashkë me Shaban Shalën kishin shkuar malit përpjetë. Se krejt e kishin ditur ku është ai vend dhe kur kishin mbërri në anën e majtë: aty Shabani i kishte gjetur kufomat.

    Dëshmitari Muharremi tha se kufomat i kishte parë vetëm nga larg dhe ato ‘kishin qenë të ënjtura’.

    “Nuk na kanë lanë m’u afru afër. Nga larg i kam pa që kanë qenë të ënjtura.” – tha Muharremi.

    “A ka qenë e njëjta ditë kur i keni gjetur kufomat dhe kur keni shkuar me i marrë?” – e pyeti gjyqtari Rrahman Beqiri dëshmitarin.

    “Nuk ka qenë e njëjta ditë, të nesërmen ka qenë.” – tha Muharremi.

    Shqyrtimi gjyqësor i radhës lidhur me këtë çështje pritet të mbahet gjatë këtij muaji.

    Kujtojmë se i akuzuari Millosh Pleskoviq në seancën e shqyrtimit fillestar, më 21.06.2024 nuk e kishte pranuar fajësinë.

    “Nuk e pranoj fajësinë.” – kishte thënë i akuzuari Millosh Pleskoviq.

    Ky rast po trajtohet në Departamentin Special të Gjykatës së Prishtinës, në përbërje të Trupit Gjykues: Rrahman Beqiri (kryetar i Trupit Gjykues) dhe dy anëtarët, Violeta Namani-Hajra dhe Kujtim Krasniqi.

    Ndërsa, Aktakuza po përfaqësohet nga prokurori Kastriot Memaj.

    Çfarë thotë Dosja e Prokurorisë?

    Sipas Dosjes së Prokurorisë, i akuzuari gjatë kohës së luftës në Kosovë, në periudhën kohore 1998 – 1999, në Prizren gjatë një konflikti me karakter jondërkombëtar të zhvilluar në mes të pjesëtarëve të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës dhe forcave ushtarake të Republikës Federative të Jugosllavisë (RFJ), e forcave policore të Serbisë, i pandehuri Milos Pleskovic, me dashje e në bashkëkryerje me persona të tjerë, i ka shkelur rëndë rregullat e së drejtës ndërkombëtare kundër personave civil – duke kryer vrasjen e viktimave, në atë mënyrë që në periudhën kohore relevante për këtë Aktakuzë, forcat policore dhe ushtarake të RFJ-së dhe Serbisë ishin stacionuar në kodrat përreth Prizrenit, për shkak të konfliktit të armatosur që ishte duke ndodhur në atë zonë.


    Sipas Aktakuzës, rreth datës 1 shtator 1998, në afërsi të Lagjes “Hoqa Mahalla”, në Prizren, viktimat R.D., B.D., F.B së bashku me të dëmtuarit Fevzi Cana, Xhenger Cana dhe Bashkim Kastrati, kanë shkuar në malin e tyre, i cili gjendej afërsisht rreth 300 metra në afërsi të lagjes “Hoqa Mahalla”, për të marrë dru për ngrohje. Derisa ishin duke ecur, kanë hasur në një grup prej 7-8 persona, të armatosur të nacionalitetit serb, të cilët kishin dalë nga mali dhe ishin me uniforma policore e ushtarake, me shirita në krah dhe në kokë. E, njëkohësisht, ishin të armatosur me armë të gjata automatike e të cilët fillimisht i kishin urdhëruar që të ndaleshin, pastaj i kishin fyer në gjuhën serbe.

    Sipas Aktakuzës, në mesin e tyre e kishin parë edhe të pandehurin në fjalë. Në atë moment i pandehuri kishte shtënë me armë të tipit “kallashnikov” në drejtim të tyre dhe me të filluar të shtënat, viktima, tani i ndjeri B.D., e ka shtyrë më krah të dëmtuarin Xhenger Cana – duke e futur nën rrugë, në mënyrë që ta shpëtojë nga vrasja, pasi që ishte më i riu në grup,

    Gjithnjë sipas Aktakuzës, të dëmtuarit Xhenger Cana, Fevzi Cana dhe Bashkim Kastrati kanë vrapuar në drejtim të shtëpive të tyre, kurse viktimat, tani të ndjerit B.D dhe R.D dhe F.B kanë mbetur në vendin e ngjarjes të vrarë, si pasojë e të shtënave, ashtu që pas një jave me lejen e Policisë serbe familjarët e viktimave kanë shkuar që t’i marrin trupat e tani të ndjerëve R.D., B.D dhe F.B, te të cilët kanë parë se trupat e viktimave janë të gjymtuar, ashtu që R.D. dhe B.D. ishin vendosur njëri mbi tjetrin. Njëri nga ta e kishte këmbën e prerë nga trupi, kurse viktima Fatmiri nuk e kishte pasur kokën në trup.


    Në bazë të akuzave të lartcekura ekziston dyshimi i bazuar mirë se, në bashkëkryerje e ka kryer veprën penale: “krim i luftës kundër popullsisë civile”.

    Për masakrat e krimet e tjera të luftës dhe krimet kundër njerëzimit të kryera në Kosovë nga forcat serbe e jugosllave gjatë luftës së viteve 1998/1999 ishin gjykuar, e disa edhe të dënuar, ish-udhëheqësit më të lartë politikë dhe ushtarakë të Jugosllavisë së mbetur dhe të Serbisë.

    Ish-presidenti i Jugosllavisë, Sllobodan Millosheviq ishte akuzuar për “krime lufte” dhe për “krime kundër njerëzimit”, të kryera nga forcat serbe e jugosllave në Kosovë. Millosheviq ishte akuzuar për “krime lufte” dhe “krime kundër njerëzimit” të kryera edhe në luftërat në Bosnjë e Hercegovinë, si dhe në Kroaci.

    Gjykimi i tij në Gjykatën Ndërkombëtare Penale për ish-Jugosllavinë (ICTY), me seli në Hagë, nuk kishte marrë epilog, pasi Millosheviq kishte vdekur më 11.03.2006 në qeli, teksa po mbahej në paraburgim.

    Millan Millutinoviq, ish-kryetari i Serbisë, ishte liruar nga akuzat për “krime lufte gjatë konfliktit në Kosovë”.

    Nikolla Shainoviq, zëvendëskryeministër i Republikës Federale të Jugosllavisë, ishte dënuar me 18 vjet burg për “krime kundër njerëzimit” dhe “shkelje të ligjeve apo zakoneve të luftës”.

    Dragolub Ojdaniq, ish-shefi i Shtabit të Përgjithshëm të Ushtrisë jugosllave, ishte dënuar me 15 vjet burg për “krime kundër njerëzimit”.

    Nebojsha Pavkoviq, ish-komandanti i Armatës së Tretë të Ushtrisë Jugosllave, ishte dënuar me 22 vjet burg për “krime kundër njerëzimit” dhe “shkelje të ligjeve apo zakoneve të luftës”.

    Vlladimir Llazareviq, ish-komandanti i Korpusit të Prishtinës të Ushtrisë Jugosllave, ishte dënuar me 14 vjet burg për “krime kundër njerëzimit”.

    Sreten Llukiq, ish-shefi i stafit të Ministrisë së Punëve të Brendshme të Serbisë për Kosovë, ishte dënuar me 20 vjet burg për “krime kundër njerëzimit” dhe “shkelje të ligjeve apo zakoneve të luftës”.

    Aktgjykimin të plotë, në gjuhën angleze, e gjeni këtu.

    Të gjitha raportimet e tjera lidhur me këtë rast, mund t’i gjeni në këtë: LINK.

     

  • Gjykimi ndaj Millosh Pleskoviq, i akuzuar për “krime lufte ndaj civilëve” në “Hoqa Mahallë” të Prizrenit

    Millosh Pleskoviq, i akuzuar për “krime lufte kundër popullsisë civile” gjatë luftës në Kosovë në zonën e Prizrenit është ulur sërish sot, më 14.01.2025, në bankën e të akuzuarit në Gjykatën e Prishtinës.

    Millosh Pleskoviq po akuzohet nga Prokuroria Speciale se më 1 shtator të vitit 1998, në afërsi të lagjes “Hoqa Mahalla” kishte shtënë me armë të tipit  “Kallashnikov”, ku ishin vrarë 3 civilë teksa të njëjtit ishin duke shkuar për të marrë dru në mal.

    Seanca e sotme ka filluar me dëgjimin e dëshmitarit Xhenger Cana. I njëjti kishte filluar dëshminë dje më 13.01.2025, ndërsa sot ka arritur ta përfundojë dëshminë e tij.

    Ai gjatë dëshmisë së tij rrëfeu se gjatë kohës së luftës Millosh Pleskoviq i kishte pasur 18 apo 19 vjet, pasi i njëjti mendonte se ka lindur gjatë vitit 78-79.

    “Sa herë e keni parë Milloshin para incidentit kritik, për të cilin po thoni që ai ka qenë prezent?” – e pyeti mbrojtësja e të akuzuarit Millosh Pleskoviq, avokatja Jovana Filipoviq.

    “Dajt i ka te na në lagje, prej moti e njoh në lagje.” – tha Cana.

    Gjatë vitit 1998 dëshmitari Xhenger Cana tregoi se Milloshi kishte qenë i dobët, i hollë, flokët e hequra zero dhe kishte qenë biond.

    “Biond, pak koka trashë tash, se ma herët ka qenë më i dobët.” – tha Cana.

    Dëshmitari Xhenger Cana tha se pasi që kishte ndodhur vrasja, ai për herë të parë deklaratë lidhur me këtë rast kishte dhënë në Policinë e Kosovës.

    “A keni dhënë ndonjë deklaratë në EULEX apo UNMIK, apo ndonjë organizatë tjetër ndërkombëtare&quot?” – e pyeti mbrojtësja e të akuzuarit, Jovana Filipoviq.

    “Jo.” – u përgjigj dëshmitari Cana.

    Ndërsa në fund të dëshmisë dëshmitari Cana tha se të akuzuarin në vendin e ngjarjes e kishte parë të veshur me uniforma të ushtrisë së Policisë dhe se i kishin gjuajtur me armë. Po ashtu, i pari që kishte gjuajtur kishte qenë i akuzuari e, po ashtu, i kishin ofenduar e sharë në gjuhën serbe.

    “Kush ka sharë?” – e pyeti prokurori Kastriot Memaj dëshmitarin gjatë seancës së sotme.

    “Paramilitarët serbë.” – u përgjigj dëshmitari Cana.

    Po ashtu prokurori Memaj e pyeti dëshmitarin “Sa jeni i sigurt se e keni parë të akuzuarin në vendin e ngjarjes?”.

    “Të garantoj me jetën time për këtë.” – tha dëshmitari Cana.

    Pas përfundimit të dëshmisë së dëshmitarit Xhenger Cana, seanca vazhdoi tutje me dëshminë e dëshmitarit të dytë të planifikuar për sot, Haxhi Cana.

    Haxhi Cana rrëfeu, gjatë dëshmisë së tij, se pas lufte iu kishte treguar të gjithëve për këtë rast.

    “Shtëpisë time, shokëve, familjarëve të mi, krejtve iu kom tregu për këtë rast.” – tha Haxhi Cana.

    Gjatë dëshmisë së tij tha se të akuzuarin e njeh që nga momenti kur ai i ka pasur 15 vjet, pasi ai kishte shkuar në mëhallë dhe po ashtu bëri të ditur se ai nuk e kishte parë Milloshin. Por, djali i tij i kishte treguar për të.

    “Unë vetë nuk e kam pa, por Xhengeri më ka treguar.” – tha Cana.

    Mbrojtësja e të akuzuarit e pyeti në rast se ai e kishte lajmëruar ndonjëherë Milloshin se kishte bërë diçka të keqe. Mirëpo, ai tha se pas përfundimit të luftës, pas 3-4 ditësh e kishte lajmëruar në mahallë.

    “Në mahallë e kam lajmëru që ka bo keq, krejt Prizreni e di.” – tha Haxhi Cana.

    “Pas lufte, pas 3-4 ditësh.” – shtoi tutje Cana.

    Gjykimi ndaj të akuzuarit për “krime lufte” Millosh Pleskoviq pritet të vazhdojë edhe pasdite, ku pritet të dëgjohen edhe dy dëshmitarë të tjerë.

    I akuzuari në shqyrtimin fillestar të mbajtur më 21.06.2024 nuk e kishte pranuar fajësinë.

    “Nuk e pranoj fajësinë.” – kishte thënë i akuzuari Pleskoviq.

    Ky rast po trajtohet në Departamentin Special të Gjykatës së Prishtinës në përbërje të Trupit Gjykues Rrahman Beqiri (kryetar i Trupit Gjykues) dhe dy anëtarët, Violeta Namani-Hajra e Kujtim Krasniqi.

    Ndërsa, Aktakuza po përfaqësohet nga prokurori Kastriot Memaj.

    Çfarë thotë Dosja e Prokurorisë?

    Sipas Dosjes së Prokurorisë, i akuzuari gjatë kohës së luftës në Kosovë, në periudhën kohore 1998-1999, në Prizren gjatë një konflikti me karakter jondërkombëtar të zhvilluar në mes të pjesëtarëve të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës dhe forcave Ushtarake të Republikës Federative të Jugosllavisë (RFJ) dhe forcave policore të Serbisë, i pandehuri Millosh Pleskoviq, me dashje e në bashkëkryerje me persona të tjerë, i ka shkelur rëndë rregullat e së drejtës ndërkombëtare kundër personave civilë, duke kryer vrasjen e viktimave, në atë mënyrë që në periudhën kohore relevante për këtë Aktakuzë, forcat policore dhe ushtarake të RFJ dhe Serbisë ishin stacionuar në kodrat përreth Prizrenit, për shkak të konfliktit të armatosur që ishte duke ndodhur në atë zonë.


    Sipas Aktakuzës, rreth datës 1 shtator 1998, në afërsi të Lagjes “Hoqa Mahalla”, në Prizren, viktimat R. D., B. D., F. B., së bashku me të dëmtuarit Fevzi Cana, Xhenger Cana dhe Bashkim Kastrati, kanë shkuar në malin e tyre, i cili gjendej afërsisht rreth 300 metra në afërsi të lagjes “Hoqa Mahalla”, për të marrë dru për ngrohje, derisa ishin duke ecur, kanë hasur në një grup prej 7-8 persona, të armatosur të nacionalitetit serb, të cilët kishin dalë nga mali dhe ishin me uniforma policore dhe ushtarake, me shirita në krah dhe në kokë dhe njëkohësisht ishin të armatosur me armë të gjata automatike e të cilët i kishin urdhëruar fillimisht që të ndaleshin, pastaj i kanë fyer në gjuhën serbe.

    Sipas Aktakuzës në mesin e tyre e kishin parë edhe të pandehurin në fjalë. Në atë moment i pandehuri kishte shtënë me armë të tipit “kallashnikov”, në drejtim të tyre dhe me të filluar të shtënat, viktima, tani i ndjeri B.D, e ka shtyrë me krah të dëmtuarin Xhenger Cana – duke e futur nën rrugë, në mënyrë që ta shpëtojë nga vrasja, pasi që ishte më i riu në grup,

    Gjithnjë – sipas Aktakuzës – të dëmtuarit Xhenger Cana, Fevzi Cana dhe Bashkim Kastrati kanë vrapuar në drejtim të shtëpive të tyre, kurse viktimat, tani të ndjerit: B. D., R. D. dhe F. B. kanë mbetur në vendin e ngjarjes të vrarë, si pasojë e të shtënave, ashtu që pas një jave, me lejen e Policisë serbe, familjarët e viktimave kanë shkuar që t’i marrin trupat e tani të ndjerëve R. D., B.D. dhe F. B., te te cilët kanë parë se trupat e viktimave janë të gjymtuar, ashtu që R. D. dhe B. D. ishin vendosur njëri mbi tjetrin. Njëri nga ta e kishte këmbën e prerë nga trupi, kurse viktima Fatmiri nuk e kishte pasur kokën në trup.

    Në bazë të akuzave të lartcekura ekziston dyshimi i bazuar mirë se, në bashkëkryerje, e ka kryer veprën penale “krim i luftës kundër popullsisë civile”.

    Për masakrat dhe krimet e tjera të luftës dhe krimet kundër njerëzimit të kryera në Kosovë nga forcat serbe e jugosllave gjatë luftës së viteve 1998/1999 ishin gjykuar, e disa edhe dënuar, ish-udhëheqësit më të lartë politikë dhe ushtarakë të Jugosllavisë së mbetur dhe të Serbisë.

    Ish-presidenti i Jugosllavisë, Sllobodan Millosheviq ishte akuzuar për “krime lufte dhe për krime kundër njerëzimit”, të kryera nga forcat serbe e jugosllave në Kosovë. Millosheviq ishte akuzuar për “krime lufte dhe krime kundër njerëzimit” të kryera edhe në luftërat në Bosnjë e Hercegovinë, si dhe në Kroaci.

    Gjykimi i tij në Gjykatën Ndërkombëtare Penale për ish-Jugosllavinë (ICTY), me seli në Hagë, nuk kishte marrë epilog, pasi Millosheviq kishte vdekur më 11.03.2006 në qeli – teksa po mbahej në paraburgim.

    Millan Millutinoviq, ish-kryetari i Serbisë, ishte liruar nga akuzat për “krime lufte gjatë konfliktit në Kosovë”.

    Nikolla Shainoviq, zëvendëskryeministër i Republikës Federale të Jugosllavisë, ishte dënuar me 18 vjet burg, për “krime kundër njerëzimit” dhe “shkelje të ligjeve apo zakoneve të luftës”.

    Dragolub Ojdaniq, ish-shefi i Shtabit të Përgjithshëm të Ushtrisë jugosllave, ishte dënuar me 15 vjet burg për “krime kundër njerëzimit”.

    Nebojsha Pavkoviq, ish-komandanti i Armatës së Tretë të Ushtrisë Jugosllave, ishte dënuar me 22 vjet burg për “krime kundër njerëzimit” dhe “shkelje të ligjeve apo zakoneve të luftës”.

    Vlladimir Llazareviq, ish-komandanti i Korpusit të Prishtinës të Ushtrisë Jugosllave, ishte dënuar me 14 vjet burg për “krime kundër njerëzimit”.

    Sreten Llukiq, ish-shefi i stafit të Ministrisë së Punëve të Brendshme të Serbisë për Kosovë, ishte dënuar me 20 vjet burg për “krime kundër njerëzimit” dhe “shkelje të ligjeve apo zakoneve të luftës”.

    Aktgjykimin të plotë, në gjuhën angleze, e gjeni këtu.

     

  • Mbrojtja pa shkresa të lëndës, dështon seanca fillestare ndaj 5 të akuzuarve për krime lufte

    Ka dështuar të mbahet shqyrtimi fillestar ndaj Dragan Cvetkoviq, Dragan Niçiq, Millosh Sosiq, Nenad Stojanoviq dhe Sllobodan Jevtiq, të akuzuar se në bashkëkryerje kanë kryer veprën penale ‘krime lufte kundër popullatës civile’.

    Arsyeja pse ka dështuar të mbahet seanca fillestare është për shkak se nuk kishte kushte, pasi që mbrojtja nuk ishin pajisur me shkresa të lëndës.

    Në momentin kur gjyqtari Rrahman Beqiri e pyeti prokurorin Atdhe Dema se a i ka dorëzuar provat të cilat i njëjti është i detyruar t’i dorëzojë sipas Kodit të Procedurës, prokurori Dema tha se duke qenë që akuza është dorëzuar më 27.12.2024 dhe shumica e stafit janë në pushime në momentin e dorëzimit nuk kanë mundur të dorëzohen të gjitha provat, por në fund të fundit në afat prej dy javësh ato prova janë bërë gati dhe sot mund të vijnë t’i tërheqin të gjithë avokatët mbrojtës.

    Ndërsa mbrojtësja e të akuzuarit Dragan Cvetkoviq, avokatja Jovana Filipoviq kërkoi që seanca e sotme të ndërpritet pasi e njëjta tha që nuk ishin pajisur me të gjitha shkresat e lëndës.

    “Prokuroria ka qenë në obligim që në momentin e ngritjes së Aktakuzës, të gjitha provat t’i dorëzojë së bashku me Aktakuzën, neve si mbrojtës si dhe të akuzuarve dhe kjo nuk është bërë.” – tha mbrojtësja e të akuzuarit Dragan Cvetkoviq, avokatja Jovana Filipoviq.

    “Unë më 03.01.2025 isha në Prokurorinë Speciale të Republikës së Kosovës dhe i kam kërkuar të gjitha shkresat e lëndës dhe më është thënë se ende të gjitha ato shkresat nuk ishin të përkthyera, ashtu që unë për klientin tim deklaroj se konsiderojmë që kjo seancë e sotme nuk mund të mbahet, sepse nuk mund të bëjmë këso praktika të këqija që aktakuza të ngritet pa dorëzimin e shkresave të lëndës.” – shtoi tutje avokatja Jovana Filipoviq.

    Gjyqtari Rrahman Beqiri mori Aktvendim që seanca e sotme të ndërpritet dhe e njëjta të shtyhet në afat të caktuar, meqenëse nuk ka kushte për të vazhduar, pasi që mbrojtja nuk i ka pranuar shkresat.

    Shqyrtimi fillestar pritet të mbahet më 15.01.2025.

    Ky rast po trajtohet në Departamentin Special të Gjykatës së Prishtinës, me gjyqtar Rrahman Beqiri.

    Ndërsa, aktakuza po përfaqësohet nga prokurori special Atdhe Dema.

    Dosja e Prokurorisë

    Sipas Dosjes së Prokurorisë ekziston dyshimi i bazuar mirë se të pandehurit Dragan Cvetkoviq, Dragan Niçiq, Millosh Sosiq, Nenad Stojanoviq dhe Sllobodan Jevtiq, si pjesë e grupit kriminal, në bashkëkryerje edhe me pjesëtarë të tjerë të paidentifikuar të këtij grupi të armatosur dhe të veshur me uniforma të kamufluara dhe uniforma jo të rregullta të Policisë apo Ushtrisë serbe, gjatë periudhës së luftës në Kosovë, konkretisht më 05.04.1999, në orët e para të mëngjesit, kishin ndërmarrë një aksion në fshatrat Inatoc (Kokaj), Llovcë, Pogragjë dhe Uglar.

    Sipas Aktakuzës thuhet se në mes të fshatrave Inatoc (Kokaj) dhe Llovcë te vendi i quajtur “Kisha e epërme”, fillimisht i kishin ndaluar viktimat Rr. I. dhe Xh. Z., kishin filluar që ta maltretonin viktimën Rr. I., duke e goditur pandërprerë në pjesë të ndryshme të trupit. Në po të njëjtin moment, derisa viktima Xh. Z. ishte duke ecur në drejtim të Rr. I., njëri nga pjesëtarët e këtij grupi, me armë kishte shtënë në drejtim të saj dhe e kishte goditur në stomak dhe si pasojë ishte rrëzuar dhe kishte mbetur e vrarë në vend.

    Tutje, sipas Aktakuzës, thuhet se pas këtij veprimi Rr. I. kishin vazhduar ta godisnin me thika në pjesë të ndryshme të trupit dhe pasi i njëjti kishte rënë në tokë, kishin vazhduar që ta godisnin me pjesën e pasme të armës automatike dhe me bajoneta të armëve, për të vazhduar tutje ashtu që në një grumbull të dushkut të ndezur, i kishin vendosur viktimat Xh. Z. dhe Rr. I., i cili në ato momente ishte ende gjallë dhe i kishin djegur trupat e tyre – ngjarje kjo e parë nga dëshmitari okular, Rifat Rexhepi.

    Gjithnjë, sipas aktakuzës, në drejtim të fshatit Llovcë në vendin e quajtur “Lugu i Elbishtës” i kishin ndaluar fillimisht viktimat R. D., S. Xh, Xh.H., A. R., të dëmtuarin Nazmi Hajdinin dhe Naser Halitin dhe nën kërcënimin e armëve i kishin detyruar që të shtriheshin në tokë, i kishin kontrolluar, e më pas e kishin liruar Naser Halitin dhe pastaj kishin shtënë me armë në drejtim të viktimave. Si pasojë e këtij veprimi kishin mbetur të vrarë R. D., S. Xh., Xh. H. dhe A. R.

    Sipas Aktakuzës, Nazmi Hajdinin fillimisht e kishin urdhëruar që t’i grumbullonte trupat e viktimave dhe t’i vendoste mbi një grumbull të drunjve, pastaj e kishin urdhëruar që të shtrihej edhe vetë i dëmtuari mbi viktimat dhe posa ishte shtrirë, kishin gjuajtur me automatik mbi të dëmtuarin Nazmi Hajdinin, i cili i kishte marrë dy plagë: njërën në qafë dhe tjetrën në shpatullën e majtë. Mirëpo, iu kishte mbijetuar plagëve të marra.

    Tutje, në Aktakuzë, thuhet që pas një kohe i ishte kthyer vetëdija. Këta pjesëtarë të këtij grupi kriminal nuk ishin aty. Ashtu i lënduar arrin që të shkojë deri në fshatin më të afërt dhe më pas i ishte ofruar ndihma e parë mjekësore – ngjarje kjo e parë nga dëshmitarët okular, Behxhet Mehmeti e Menderes Ramushi.

    Sipas Dosjes së Prokurorisë, rreth orës 15:00 përderisa popullata civile ishte duke u larguar me traktorë nga fshati Llovcë në drejtim të fshatit Pogragjë, nga shkolla e fshatit Llovcë, pjesëtarë të këtij grupi kriminal kishin filluar që të gjuanin në drejtim të popullatës civile dhe si pasojë ishte plagosur viktima N. A. në shpinë dhe po ashtu ishte plagosur edhe M. A., po ashtu në shpinë, e moshës rreth dy vjeçare, të cilën e kishte pasur në dorë viktima N. A., e si pasojë e plagëve të marra N.A. kishte ndërruar jetë.

    Gjithnjë, sipas Dosjes së Prokurorisë, pjesëtarë të këtij grupi kriminal të cilët ishin duke lëvizur me traktor me rimorkio në drejtim të Gjilanit, në dalje të fshatit Pogragjë, derisa viktima N. R. ishte duke i ruajtur bagëtinë, të njëjtit pa e ndaluar traktorin gjuajnë në drejtim të N. R. me armë automatike. I njëjti kishte mbetur i plagosur dhe si pasojë e plagëve të marra të njëjtën ditë në mbrëmje kishte ndërruar jetë.

    Sipas Aktakuzës në hyrje të fshatit Llovcë derisa po ktheheshin në shtëpi me traktor, të dëmtuarit B. M., F. H. dhe M. R., pjesëtarë të këtij grupi i kishin marrë peng të dëmtuarit në fjalë dhe ishin nisur në drejtim të shtatit Pogragjë dhe në ndërkohë e kishin liruar Fetije Hazirin dhe duke shkuar në drejtim të Gjilanit, te vendi i quajtur “Goveni” në dalje të Pogragjës, kishin ndaluar dhe i kishin zbritur nga rimorkio e traktorit Behxhetin e Menderesin.

    Në Aktakuzë thuhet se ua kishin lidhur duart mbrapa me lidhëse të duajve dhe iu kishin thënë se po ju “ekzekutojmë sepse nuk na duheni më”. Tre herë kishin gjuajtur me breshëri mbrapa shpinës së tyre, nga ku ishte dëgjuar komanda “Pucaj”, po nuk i kishin vrarë.

    Me këtë, në bashkëkryerje kanë kryer veprën penale “krime lufte kundër popullatës civile”.

    Të akuzuarit Millosh Sosiq e Nenad Stojanoviq, po ashtu, po akuzohen edhe për veprën penale: “mbajtja në pronësi, kontroll ose posedim të paautorizuar të armëve”.

    Për masakrat dhe krimet e tjera të luftës dhe krimet kundër njerëzimit të kryera në Kosovë nga forcat serbe e jugosllave gjatë luftës së viteve 1998/1999 ishin gjykuar, e disa edhe dënuar, ish-udhëheqësit më të lartë politikë dhe ushtarakë të Jugosllavisë së mbetur e të Serbisë.

    Ish-presidenti i Jugosllavisë, Sllobodan Millosheviq ishte akuzuar për “krime lufte dhe për krime kundër njerëzimit”, të kryera nga forcat serbe e jugosllave në Kosovë”. Millosheviq ishte akuzuar për “krime lufte dhe krime kundër njerëzimit të kryera edhe në luftërat në Bosnjë e Hercegovinë, si dhe në Kroaci”.

    Gjykimi i tij në Gjykatën Ndërkombëtare Penale për ish-Jugosllavinë (ICTY), me seli në Hagë, nuk kishte marrë epilog, pasi Millosheviq kishte vdekur më 11.03.2006 në qeli, teksa po mbahej në paraburgim.

    Millan Millutinoviq, ish-kryetari i Serbisë, ishte liruar nga akuzat për “krime lufte gjatë konfliktit në Kosovë”.

    Nikolla Shainoviq, zëvendëskryeministër i Republikës Federale të Jugosllavisë, ishte dënuar me 18 vjet burg për “krime kundër njerëzimit” dhe “shkelje të ligjeve apo zakoneve të luftës”.

    Dragolub Ojdaniq, ish-shefi i Shtabit të Përgjithshëm të Ushtrisë jugosllave, ishte dënuar me 15 vjet burg për “krime kundër njerëzimit”.

    Nebojsha Pavkoviq, ish-komandanti i Armatës së Tretë të Ushtrisë jugosllave, ishte dënuar me 22 vjet burg për “krime kundër njerëzimit” dhe “shkelje të ligjeve apo zakoneve të luftës”.

    Vlladimir Llazareviq, ish-komandanti i Korpusit të Prishtinës të Ushtrisë jugosllave, ishte dënuar me 14 vjet burg për “krime kundër njerëzimit”.

    Sreten Llukiq, ish-shefi i stafit të Ministrisë së Punëve të Brendshme të Serbisë për Kosovë, ishte dënuar me 20 vjet burg për “krime kundër njerëzimit” dhe “shkelje të ligjeve apo zakoneve të luftës”.

    Aktgjykimin të plotë, në gjuhën angleze, e gjeni këtu.