Ballina

Etiketë: gjykimi për krime lufte

  • Gjykimi ndaj të akuzuarit Zoran Vukotiq për krime lufte në Vushtrri, dëshmitari rrëfen për vrasjen e djalit të tij 13-vjeçar

    Tre dëshmitarë janë dëgjuar në seancën e së mërkurës, 29.01.2025, të gjykimit të Zoran Vukotiqit, i akuzuar për krime lufte, të kryera në Vushtrri më 1999.

    Sipas aktakuzës së Prokurorisë Speciale të Republikës së Kosovës (PSRK) të datës 23.06.2017, Vukotiq akuzohet se në bashkëkryerje ka vrarë të miturin e nacionalitetit shqiptar të moshës 13-vjeçare, B.M., në Vushtrri.

    I pari që dha dëshminë para trupit gjykues ishte babai i të miturit të vrarë B.M., dëshmitari Ismet Muli.

    Dëshmitari Muli para trupit gjykues deklaroi se nuk kishte qenë në vendin ku ishte vrarë i biri i tij. Ai tha se për vrasjen e djalit të tij kishte mësuar nga mbesa e tij.

    Ismet Muli tregoi se me të marrë vesh lajmin tragjik menjëherë kishte shkuar me vëllanë e tij te vendi i ngjarjes, ku kishte qenë trupi i pajetë i djalit të tij.

    Dëshmitari Muli tha se trupin e pajetë të djalit të tij fillimisht e kishin dërguar të një fqinj i tyre dhe pastaj e kishin varrosur me disa persona të lagjes.

    Tutje, dëshmitari Muli tha se disa persona të lagjes i kishin propozuar që kufomën ta varrosin në oborr, por nuk kishte pranuar dhe kishte dashur që kufoma të varroset në varreza.

    Dëshmitari tregoi se Faton Muli, i cili kishte qenë së bashku me djalin e tij në momentin e vrasjes, i kishte treguar se i akuzuari Vukotiq e kishte vrarë djalin e tij.

    “Si zakonisht që tubohemi familjarët, me Fatonin jemi takuar edhe më tregoi: “Ai polici, ai i gjati ku çoj tamël e ka vra”- tha dëshmitari.

    Lidhur me të akuzuarin Vukotiq dëshmitari Muli tha se e kishte njohur edhe më herët pasi që kishte pasur një market përfundi banesës së të akuzuarit Vukotiq, dhe se ky i fundit kishte qenë disa herë në market të tij si klient.

    Tutje, gjatë seancës u dëgjua edhe dëshmitari Muharrem Kaqanolli.

    I pyetur për datën 18.04.1999 dëshmitari Kaqanolli tha se atë ditë kishte qenë në shtëpi dhe pasi kishin mbetur pa ushqim bashkë me djalin dhe dhëndrin e tij kishin shkuar te disa fqinj për të marrë ushqim (patate).

    Pasi e kishin marrë ushqimin, dëshmitari tha se ishin nisur për t’u kthyer në shtëpi.

    Tutje, ai tha se pasi rruga nga kishin ardhur kishte qenë me vrima dhe kalimi me karrocë kishte qenë i pamundur, kishin vendosur që të dilnin në rrugë dhe për një moment kishin dalë 3 policë në rrugë.

    Dëshmitari Kaqanolli tha se tre policët i kishte njohur dhe njëri nga ta e kishte drejtuar automatikun drejt tyre dhe kishte shtënë në ta.

    “Ata tre policë i kam njoftë, të tretë i kam identifiku menjëherë. Një prej tyre ka qenë më i gjati, ka qenë Zoran Vukotiqi, njëri ka qenë Zorani i Lekës dhe i treti ka qenë më i vogël me trup”- tha dëshmitari Kaqanolli.

    “Na ka drejtu automatin po nuk na ka gjujtë, kanë vazhdu edhe dy-tre hapa, u përkul ai Zorani i Lekës, na ka marrë në shënjestër. Unë veç e kam shty djalin te dera, dhëndri e ka lëshu kolicën… Dhe ia ka fut rafal. Dashti Zoti nuk na kapi më herët”-  shtoi tutje dëshmitari Kaqanolli.

    Dëshmitari Kaqanolli për të akuzuarin Vukotiq tha se e kishte njohur si figurë.

    Në pyetjen e prokurores Florije Salihu-Shamolli se a është i sigurt që i akuzuari Vukotiq kishte qenë ditën kur ishte shtënë në drejtim të tyre, dëshmitari u përgjigj: “Po, 100% jam i sigurt”.

    Tutje, në seancë u dëgjua edhe dëshmitarja Shpresa Rama.

    Lidhur me datën kritike, dëshmitarja tha se e kishte parë të ndjerin.

    “Unë kam qenë në gjysmë të rrugës, te shtëpia e Naserit, duke e pi një cigare, dhe e kam pa të ndjerin B.M., dhe Faton Mulin që në atë kohë kanë qenë afër 12-vjeç, me biçikletë duke dalë prej rrugës pa krye, duke shku në rrugë kryesore”- tha dëshmitarja Rama.

    Tutje, dëshmitarja tha se i kishte dëgjuar edhe krismat kur ishin gjuajtur dhe se kishte parë tani të ndjerin B.M. të shtrirë në tokë.

    Dëshmitarja Rama tha se i kishte parë tre policë, dy nga ta nuk i kishte njohur ndërsa personi i cili kishte qenë në mes të tyre, sipas saj, kishte qenë Zoran Vukotiq.

    “Është fytyrë që besoj edhe pas 100 vjete me pa fytyrën e tij s’e harroj kurrë”- shtoi me tej dëshmitarja Rama.

    Dëshmitarja tha se largësia e saj me policët kishte qenë diku rreth 30-50 metra.

    Tutje, ajo tha se të akuzuarin Vukotiq e kishte njohur si “Zoran gorilla”.

    “Krejt gjenerata jem, shoqnia që jemi rritë në atë kohë, e kemi quajtë Zoranin si “Zoran gorilla” për shkak të gjatësisë dhe qëndrimit që e mbajke”- tha dëshmitarja Rama.

    Në fillim të seancës, kryetari i trupit gjykues, Rrahman Beqiri, njoftoi se nga mbrojtësi Nebojsha Vllaiq Gjykata e ka pranuar një parashtresë në të cilën kishte kërkuar që të mos i njihet statusi i palës së dëmtuar të dëmtuarit Faton Muli.

    Lidhur me këtë, prokurorja Florije Salihu-Shamolli deklaroi se qëndron prapa aktakuzës ku është propozuar që palë e dëmtuar të jetë Faton Muli.

    Ndërkaq lidhur me këtë trupi gjykues mori aktvendim duke refuzuar propozimin e avokatit Nebojsha Vllaiq, duke thënë se çështja e palës së dëmtuar varet nga propozimi i prokurorit dhe në aktakuzë  është i propozuar Faton Muli, dhe se Gjykata do të vendosë lidhur me kërkesën pasurore-juridike, formën dhe mënyrën e saj.

    Pasi që ishte përfundimi i orarit të punës, seanca e sotme u ndërpre.

    Trupi gjykues në këtë çështje penale është i përbërë nga Rrahman Beqiri – kryetar, Arben Hoti dhe Violeta Namani-Hajra – anëtarë.

    Ndërsa aktakuza po përfaqësohet nga prokurorja Florije Salihu-Shamolli.

    Zoran Vukotiq nga Prokuroria Speciale po akuzohet për 4 aktakuza për krime lufte gjatë periudhës së luftës në Kosovë.

    Në seancën e datës 22.08.2024 me propozimin e mbrojtësit të të akuzuarit Zoran Vukotiq, avokatit Nebojsha Vllajiq, ishte bërë bashkimi i procedurës penale për 4 aktakuza për krime lufte ndaj popullatës civile në Kosovë.

    I pandehuri Zoran Vukotiq në aktakuzën e parë të Prokurorisë Speciale, të ngritur më 20.04.2017 akuzohet se mes datës 2 dhe 3 maj 1999, në cilësinë e zyrtarit policor rezervist nga stacioni policor në Vushtrri, duke vepruar në bashkëkryerje me anëtarë të forcave serbe, ka marrë pjesë në një sulm ndaj popullatës civile shqiptare që udhëtonin në një autokolonë mes fshatit Studime e Epërme dhe Studime e Poshtme.

    Tutje, në aktakuzë, thuhet se civilët iu nënshtruan qëllimisht vrasjeve brutale dhe të paligjshme, trajtimit çnjerëzor, vuajtjeve të mëdha, zhvendosjes, aplikimit të masave të frikësimit dhe terrorit, konfiskimit të pronës etj.

    Sipas aktakuzës, në mesin e këtyre civilëve të vrarë, plagosur dhe të trajtuar në mënyrë çnjerëzore për çfarë i pandehuri Zoran Vukotiq mban përgjegjësi direkte ose në bashkëkryerje me të tjerët kanë qenë: E.M., Xh.M., F.(A)G., E.R., A.B., Rr.A., një 14-vjeçar i paidentifikuar, si dhe H.A., Sh.G., M.G.

    Gjykata Themelore në Mitrovicë, të pandehurin Zoran Vukotiq e kishte shpallur fajtor për pikën III të aktakuzës, duke i shqiptuar dënim me 6 vjet e 6 muaj burgim, për krime lufte kundër popullatës civile të sanksionuara me Konventat e Gjenevës.

    Gjykata Themelore në Mitrovicë e kishte liruar nga pika e parë që e ngarkonte Zoran Vukotiqin për pjesëmarrje në vrasjen e civilëve shqiptarë në fshatin Studime të Vushtrrisë.

    Ndërsa për pikën e II të aktakuzës që e ngarkonte Vukotiqin që në cilësinë e policit rezervist nga Stacioni Policor në Vushtrri  ka marrë pjesë në paraburgim të paligjshëm të një numri të madh të popullatës civile shqiptare në ndërtesën e ish-Kooperativës bujqësore në Vushtrri, gjatë së cilës civilët me qëllim i janë nënshtruar trajtimit çnjerëzor, për këtë pikë të aktakuzës prokurori i çështjes ishte tërhequr nga ndjekja penale.

    Gjykata e Apelit në vitin 2019 e kishte kthyer rastin në rigjykim sa i përket pikës se parë të aktakuzës, që e ngarkonte Zoran Vukotiqin për pjesëmarrje në vrasjen e civilëve shqiptarë në fshatin Studime të Vushtrrisë.

    Tutje, kjo Gjykatë për pikën III të aktakuzës, ia kishte vërtetuar dënimin e shqiptuar prej gjashtë vjet e gjashtë muaj burgim të akuzuarit Vukotiq.

    Sipas aktakuzës së dytë të Prokurorisë Speciale të datës 16.05.2017 i pandehuri Zoran Vukotiq akuzohet se gjatë kohës së luftës në Kosovë, më 5 maj 1999, në Vushtrri, në bashkëkryerje me të pandehurin Gurolub Paunoviq, në cilësinë e rezervistit në policinë serbe, të veshur me uniforma të policisë dhe ushtrisë serbe, si dhe të armatosur me thika, pistoleta dhe pushkë automatike, pasi kanë rrahur dhe plaçkitur persona të ndryshëm të nacionalitetit shqiptarë nëpër oborre dhe shtëpitë e lagjes, me dashje i rrahin dhe pastaj i vrasin katër personat civilë shqiptarë, të identifikuar si : E.R., H.F., A.F., dhe F.F.

    Tutje, sipas pikës së dytë të aktakuzës, Zoran Vukotiq, po akuzohet se në bashkëkryerje, në mënyrë çnjerëzore ka cenuar integritetin trupor, shëndetin, mirëqenien fizike dhe mendore të të dëmtuarve dhe dëshmitarëve, duke i torturuar: S.F., F.Sh., V.Xh., Z. Xh., N.Xh., B.Xh., Z.Xh., B.P., L. R., G M., H. M., G.Sh., A.S., S.Sh., B.O., Sh.O., dhe F.M., të cilët i kanë  rrahur me grushte, shqelma dhe mjete të tjera të forta, në pjesë të ndryshme të trupit, duke iu shkaktuar dhimbje të rënda fizike dhe mendore, pasoja të cilat i bartin edhe sot.

    Tutje, sipas pikës së tretë të kësaj aktakuze i pandehuri Zoran Vukotiq po akuzohet se në bashkëkryerje me datë, kohë, në vend në cilësi të njëjtë si më lart në kundërshtim me normat e së drejtës ndërkombëtare në fuqi gjatë kohës së luftës në Kosovë me dashje dhe dhunshëm kanë plaçkitur të holla në shuma të ndryshme, flori dhe gjëra të tjera të çmueshme nga civilët shqiptarë, konkretisht nga të dëmtuarit si V.Xh., N.Xh., Z.Xh., B.O., Sh.O., B.M., A.F., H..F., dhe F.G.

    Me këtë i pandehuri Vukotiq në bashkëkryerje ka kryer veprën penale – krim lufte kundër popullatës civile.

    Gjykata Themelore në Mitrovicë me datë 16.05.2018 të pandehurin Zoran Vukotiq e kishte liruar nga tri pikat e aktakuzës, sipas aktgjykimit nuk ishte dëshmuar se i njëjti kishte kryer veprat penale të cilat i viheshin në barrë.

    Ndërsa Gjykata e Apelit më 2019 këtë rast e kishte kthyer në rigjykim.

    Sipas aktakuzës së tretë të Prokurorisë Speciale të datës 23.06.2017, Zoran Vukotiq po akuzohet se në kohën e konfliktit të armatosur në Kosovë, më 18 prill 1999, rreth orës 15:00, në rrugën “Rruga e Sitnicës” tani “Enver Musa”, në afërsi të varrezave të qytetit të Vushtrrisë, i pandehuri Vukotiq në bashkëkryerje me NN personat, në cilësinë e rezervistit të policisë serbe, të veshur me uniforma të policisë serbe dhe të armatosur, kanë vepruar në kundërshtim me normat e së drejtës ndërkombëtare në fuqi gjatë konfliktit në Kosovë.

    Tutje sipas aktakuzës, i pandehuri Vukotiq akuzohet se në bashkëkryerje ka vrarë të miturin e nacionalitetit shqiptar të moshës 13-vjeçare B.M. me armë automatike në atë mënyrë që tani viktima, së bashku me djalin e axhës së tij Faton Mulin, kishin marrë biçikletën e fqinjit Skender Bajraktari dhe kishin dalë në lagjen afër varrezave të Vushtrrisë.

    Tutje, sipas aktakuzës, më pas, ata kishin dëgjuar disa krisma të armëve, me ç’rast ndërrojnë rrugën dhe nisen në drejtim të rrugës “Enver Musa”, ku pikërisht në rrugën kryesore hasin në tre policë të armatosur.

    Tutje, sipas aktakuzës, kur dy fëmijët i shohin policët, fillojnë të ikin, dhe njëri nga policët e uniformuar, tani i pandehuri Zoran Vukotiq, nga largësia prej 30 metrash, gjuan me armë zjarri në drejtim të fëmijëve, duke qëlluar në gjoks B.M., i cili vdes menjëherë, ndërsa Faton Muli, arrin t’u shpëtojë të shtënave me armë, duke u fshehur afër murit, i cili gjendej aty afër.

    Me këtë, i pandehuri Vukotiq, akuzohet se në bashkëkryerje ka kryer veprën penale – krime lufte kundër popullatës civile.

    Për pikën e parë të kësaj aktakuze, për të cilën Vukotiq akuzohej se në bashkëkryerje ka kryer krime kundër popullatës civile, Prokuroria për këtë pikë ishte tërhequr nga ndjekja penale.

    Ndërsa, gjykimi  për këtë rast vazhdon për pikën e dytë të kësaj aktakuze.

    Aktakuza e katërt ndaj Zoran Vukotiqit është ngritur më 04.10.2023, me të cilën Vukotiq akuzohet për dhunim seksual gjatë luftës. Ky gjykim është duke u gjykuar i mbyllur për publikun.

    Zoran Vukotiq akuzohej edhe për një rast tjetër se si pjesëtar i forcave policore të njësisë rezervë të Ministrisë së Punëve të Brendshme të Serbisë, në muajin maj 1999 gjatë luftës në Kosovë gjatë një sulmi të gjerë nga forcat ushtarake, policore dhe paramilitare serbe kundër popullatës civile shqiptare në territorin e komunës së Vushtrrisë, në bashkëkryerje me pjesëtarët e tjerë të këtij njësiti, kishte marrë pjesë në dëbimin e popullatës civile shqiptare.

    Ai akuzohej se mori pjesë në kryerjen e dhunës fizike dhe psikike ndaj tyre si dhe me përdorimin e dhunës dhe veprimeve të tjera çnjerëzore kishte kryer dhunim seksual ndaj gruas së nacionalitetit shqiptar.

    Gjykata e Prishtinës, më 5 korrik 2021 e kishte dënuar me 10 vjet burgim Zoran Vukotiqin mirëpo lënda është kthyer në rigjykim pas ankesave të Prokurorisë Speciale dhe palës së dëmtuar, të cilat kërkonin ashpërsimin e dënimit dhe ankesës së mbrojtësit të të akuzuarit, avokatit Nebojsha Vlajiq për lirimin e tij.

    Edhe në rigjykim, Vukotiq ishte dënuar me 10 vjet burgim, i akuzuar për dhunë seksuale ndaj një gruaje shqiptare të Vushtrrisë gjatë luftës.

    Gjykata e Apelit më 15 shkurt 2023 e kishte aprovuar pjesërisht si të bazuar ankesën e Prokurorisë Speciale të Republikës së Kosovës, duke e ndryshuar aktgjykimin e shkallës së parë vetëm përkitazi me vendimin mbi dënimin, ashtu që të dënuarit Vukotiq për veprën penale për të cilën është shpallur fajtor ia kishte rritur dënimin edhe 3 vite, duke e gjykuar me dënim burgimi në kohëzgjatje prej 13 vite, në të cilin dënim i ishte llogaritur edhe koha e kaluar në paraburgim deri më datën e plotfuqishmërisë së aktgjykimit.

    Ndërsa Gjykata Supreme e kishte vërtetuar dënimin dhe i kishte refuzuar si të pabazuara kërkesat për mbrojtje të ligjshmërisë të avokatit mbrojtës dhe të dënuarit për krime lufte, Zoran Vukotiq, të paraqitura kundër aktgjykimit të Gjykatës Themelore në Prishtinë dhe aktgjykimit të Gjykatës së Apelit të Kosovës.

    Për masakrat dhe krimet e tjera të luftës dhe krimet kundër njerëzimit të kryera në Kosovë nga forcat serbe e jugosllave gjatë luftës së viteve 1998/1999 ishin gjykuar, e disa edhe dënuar, ish-udhëheqësit më të lartë politikë dhe ushtarakë të Jugosllavisë së mbetur dhe të Serbisë.

    Ish-presidenti i Jugosllavisë, Sllobodan Millosheviq ishte akuzuar për “krime lufte” dhe për “krime kundër njerëzimit”, të kryera nga forcat serbe e jugosllave në Kosovë. Millosheviq ishte akuzuar për “krime lufte” dhe “krime kundër njerëzimit”, të kryera edhe në luftërat në Bosnjë e Hercegovinë, si dhe në Kroaci.

    Gjykimi i tij në Gjykatën Ndërkombëtare Penale për ish-Jugosllavinë (ICTY), me seli në Hagë, nuk kishte marrë epilog, pasi Millosheviq kishte vdekur më 11.03.2006 në qeli, teksa po mbahej në paraburgim.

    Millan Millutinoviq, ish-kryetari i Serbisë, ishte liruar nga akuzat për “krime lufte gjatë konfliktit në Kosovë”.

    Nikolla Shainoviq, zëvendëskryeministër i Republikës Federale të Jugosllavisë, ishte dënuar me 18 vjet burg për “krime kundër njerëzimit” dhe “shkelje të ligjeve apo zakoneve të luftës”.

    Dragolub Ojdaniq, ish-shefi i Shtabit të Përgjithshëm të Ushtrisë jugosllave, ishte dënuar me 15 vjet burg për “krime kundër njerëzimit”

    Nebojsha Pavkoviq, ish-komandanti i Armatës së Tretë të Ushtrisë jugosllave, ishte dënuar me 22 vjet burg për “krime kundër njerëzimit” dhe “shkelje të ligjeve apo zakoneve të luftës”.

    Vlladimir Llazareviq, ish-komandanti i Korpusit të Prishtinës të Ushtrisë jugosllave, ishte dënuar me 14 vjet burg për “krime kundër njerëzimit”.

    Sreten Llukiq, ish-shefi i stafit të Ministrisë së Punëve të Brendshme të Serbisë për Kosovë, ishte dënuar me 20 vjet burg për “krime kundër njerëzimit” dhe “shkelje të ligjeve apo zakoneve të luftës”.

    Aktgjykimin të plotë, në gjuhën angleze, e gjeni në link.

  • Apeli e kthen në rigjykim rastin e Dushko Arsiqit, i akuzuar për krime lufte në zonën e Prishtinës

    Gjykata e Apelit e ka kthyer në rigjykim rastin ndaj të akuzuarit për krime lufte ndaj popullatës civile në Kosovë gjatë vitit 1999, Dushko Arsiq, i cili ishte shpallur fajtor nga Gjykata e Prishtinës.

    “APROVOHEN si të bazuara ankesat e të akuzuarit D.A dhe e mbrojtësit të tij av. Nebojsha Vlajiç, ndërsa aktgjykimi i Gjykatës Themelore në Prishtinë – Departamenti Special, PS.nr.46/22 i datës 22.03.2024, ANULOHET dhe lënda kthehet në rigjykim dhe rivendosje” – thuhet në vendimin e Gjykatës së Apelit.

    “Të akuzuarit D.A i vazhdohet masa e paraburgimit deri në vendimin ardhshëm nga Gjykata Themelore – Departamenti Special” – thuhet tutje në vendimin e Apelit.

    Arsiq ishte dënuar nga Gjykata e Prishtinës me 13 vjet burgim.

    Shpallja e aktgjykimit për këtë rast ishte bërë nga gjyqtari Vesel Ismaili në Gjykatën e Prishtinës.

    Kundër vendimit të Gjykatës së instancës së parë ankesë brenda afatit ligjor kishte paraqitur përfaqësuesi i të dëmtuarit Artan Krasniqit, avokati Arsim Krasniqi, për shkak të vendimit lidhur me sanksionin penal, me propozim që Gjykata e Apelit të miratojë ankesën dhe ta ndryshojë aktgjykimin e ankimuar lidhur me sanksionin penal dhe të akuzuarit t’i shqiptojë dënim më të rëndë.

    Po ashtu ankesë kundër vendimit të Gjykatës Themelore kishte paraqitur edhe i akuzuari Dushko Arsiq me pretendimin se ka pasur shkelje esenciale të dispozitave të procedurës penale, vërtetimit të gabuar dhe jo të plotë të gjendjes faktike, dhe shkeljes së ligjit penal me propozim që Gjykata e Apelit e Kosovës të aprovojë ankesën, ta ndryshojë aktgjykimin e ankimuar, dhe atë ta lirojë në mungesë të provave.

    Ankesë ka paraqitur edhe mbrojtësi i të akuzuarit Dushko Arsiq, avokati Nebojsha Vllaiq, me pretendimin se ka pasur shkelje esenciale të dispozitave të procedurës penale, vërtetim të gabuar dhe jo të plotë të gjendjes faktike, shkeljes së ligjit penal dhe për shkak të vendimit mbi sanksionin penal, me propozim që Gjykata e Apelit e Kosovës ta aprovojë ankesën, ta ndryshojë aktgjykimin e ankimuar, ashtu që të akuzuarin ta lirojë në mungesë të provave apo lëndën ta kthejë në rigjykim dhe rivendosje.

    Prokuroria e Apelit me parashtresën e datës 18.06.2024 ka propozuar që ankesa e përfaqësuesit të të dëmtuarit Artan Krasniqit, avokatit Arsim Krasniqi, të hidhet poshtë si e palejuar, ndërsa ankesa e ushtruar nga i akuzuari Dushko Arsiq dhe mbrojtësit të tij, avokati Nebojsha Vllaiq, të refuzohen si të pabazuara, ndërsa aktgjykimi i ankimuar të vërtetohet.

    “Gjykata e Apelit, analizoi aktgjykimin e ankimuar së bashku me shkresat e lëndës, detyrimisht në kuptim të dispozitës së nenit 394 par.1 të KPPR-së, vlerësoi pretendimet ankimore të akuzuarit dhe mbrojtësit të tij si dhe përgjigjet në ankesat e ushtruara dhe gjeti se: Ankesat e të akuzuarit D.A dhe e av. Nebojsha Vllaiç janë të bazuara, ndërsa ankesa e të dëmtuarit A.K, e paraqitur përmes av. Arsim Krasniqi konsiderohet jo lëndore.” – thuhet në vendimin e Apelit.

    Ky vendim është marrë nga trupi gjykues i përbërë nga Vaton Durguti – kryetar, dhe Bashkim Hyseni dhe Kreshnik Radoniqi– anëtarë.

    Gjetjet e Gjykatës së Apelit

    Gjykata e Apelit pas analizimit të aktgjykimit të ankimuar së bashku me shkresat e lëndës, duke vlerësuar pretendimet ankimore në ankesa, ka gjetur se aktgjykimi i ankimuar është përfshirë me shkelje esenciale të dispozitave të procedurës penale, të pretenduara në ankesën e mbrojtësit të të akuzuarit dhe në ankesën e të akuzuarit, aktgjykimit i mungojnë arsyet për faktet vendimtare, nuk janë vlerësuar në mënyrë të plotë dhe gjithëpërfshirëse dëshmitë dhe provat, nuk janë dhënë shpjegimet e nevojshme lidhur me kontradiktat në përmbajtjen e tyre.

    Në vendimin e Apelit thuhet se sipas pikëpamjes së kolegjit ekzistojnë edhe shkelje në relacion me gjendjen faktike në raport me faktet vendimtare që kanë të bëjnë me identifikimin e të akuzuarit Dushko Arsiq, si dhe me rrethanat se i dëmtuari Artan Krasniqi çka u kishte thënë dëshmitarëve për ngjarjen, se a kishte përmendur emra, se kush e kishte keqtrajtuar nga paramilitarët serbë dhe veprimet që i kishin ndërmarrë ndaj të ndjerit I.Sh.

    “Sipas Kolegjit është e rëndësishme të kujtohet se deklaratat e veçanta të dëshmisë së dëmtuarit Artan Krasniqi, dhe dëshmitarëve të dëgjuar në këtë proces nuk mund të vlerësohen në mënyrë të izoluar, por besueshmëria, saktësia dhe vërtetësia do të çmohet pas vlerësimit të tërësishëm të dëshmive të bëra gjatë hetuesisë dhe në shqyrtimin gjyqësor” – thuhet në vendimin e Apelit.

    Tutje në vendimin e Apelit thuhet se në rastin konkret i dëmtuari Artan Krasniqi është dëgjuar disa herë, në Polici, Prokurori dhe gjatë shqyrtimit gjyqësor.

    Përderisa në dëshminë e tij rreth ngjarjes është konsistent në përshkrimin e ngjarjes së datës 20.04,1999, në fshatin Butovc, të komunës së Prishtinës, në vendin e quajtur “Varrezat e Maqedoncëve” derisa viktima ka qenë duke ecur, e kanë gjuajtur me pushkë automatike dhe pasi që e kanë goditur e kanë urdhëruar të dëmtuarin Artan Krasniqi, atëkohë 15-vjeçar, që trupin e viktimës B.Sh. ta mbajë në shpinë.

    Megjithatë, sipas vendimit të Apelit, në dëshmitë e tij ka paqartësi për faktin nëse dhe si e kishte njohur më parë të akuzuarin Dushko Arsiq.

    Kolegji mendon si çështje vendimtare për të shqyrtuar në këtë proces është nëse i dëmtuari e ka identifikuar të akuzuarin në mënyrë të saktë dhe të sigurt.

    Në procesverbalin e datës 15.12.2021, në pyetjet e prokurorit, i dëmtuari Artan Krasniqi është përgjigjur se nuk e ka njohur asnjëherë dhe se nuk e ka takuar më parë të pandehurin.

    Në vendim të Apelit thuhet se kur është pyetur nga avokati mbrojtës i të akuzuarit se a e ka njohur të akuzuarin Dushko Arsiq para datës 20.04.1999, apo e keni njoftuar ditën kur ka ndodhur ngjarja e përmendur në këtë rast, i dëmtuari është përgjigjur: “Unë asnjëherë nuk e kam njohur të pandehurin më parë, në momentin kritik unë të pandehurin e kam takuar për herë të parë”.

    Tutje, sipas vendimit të Apelit, kur është pyetur: “A e njeh këtë person nga dita kur të ka sulmuar apo më herët, meqë sot në deklaratë thatë se nuk e keni njohur asnjëherë më parë?”, i njëjti është përgjigjur: “Unë si fytyrë para lufte e kam parë në Kolovicë, por përgjigjja ime ishte në kontekstin se nuk kam pasur asnjë kontakt me të para lufte”.

    Ndërsa tutje në vendim të Apelit thuhet se në deklaratën e dhënë në Polici më 23.09.2021, Artan Krasniqi kur është pyetur t’i sqarojë rrethanat e rastit, ai është përgjigjur: “Para syve të mi është shfaq një fytyrë e njofshme për mua, kojshiu Dushko Arsiq nga lagjja e Kolovicës”.

    Andaj, gjithnjë sipas vendimit të Apelit, lidhur me çështjen e identifikimit, kolegji sjell në vëmendje për të kuptuar dobësitë e përceptimit njerëzor, madje edhe te dëshmitarët në dukje të sigurt, të cilët pretendojnë se kanë identifikuar një të akuzuar, pa pasur mundësinë e mjaftueshme për të vërtetuar vëzhgimet e bëra.

    Po ashtu në vendimin e Apelit  thuhet se i dëmtuari Artan Krasniqi kishte deklaruar se Dushko Arsiq kishte qenë me shami të zezë në kokë, në krah të uniformës ka pasur emblemën me katër C, prej armatimit ka pasur “Kallashnikov”, ndërsa në shpinë “ranac” dhe një qyngë “Zola”, si dhe të veshur ka pasur maicë me ngjyrë me lara sikur uniforma.

    Tutje në vendimin e Apelit thuhet se Gjykata e shkallës se parë thekson: “të dëmtuarit qartë i kujtohen detajet e uniformave, dhe të armatimit të cilët kane bartur paramilitarët e tjerë serbë… dhe të njëjtën deklaratë e ka dhënë në shqyrtimin gjyqësor duke e bindur gjykatën ne kredibilitetin e tij”.

    “Gjykata e shkallës së parë duhet të japë arsye dhe shpjegim ezaurues për rrethanat të cilat e ka parë i dëmtuari – dëshmitari, i cili e përshkruan të akuzuarin “me shami në kokë dhe të uniformuar me maicë me lara..”, rrethana të cilat objektivisht e vështirësojnë identifikimin e një personi, për rrjedhojë mungojnë arsyet se si gjykata arriti në konkludimin për një identifikim të saktë, dhe se cilët ishin faktorët shtesë të cilët i mbizotëronin këto vështirësi në favor të identifikimit” – thuhet në vendimin e Gjykatës së Apelit.

    “Për rrjedhojë, Kolegji konkludon se Gjykata e shkallës së parë duhet të ketë parasysh nevojën për një kujdes të veçantë kur peshon vlerën provuese të dëshmisë së identifikimit pamor” – thuhet tutje në vendimin e Gjykatës së Apelit.

    Sipas vendimit të Apelit, dëshmitari Rafet Shala në deklaratën e tij të dhënë në Polici më 07.10.2021 kur është pyetur se “A ka treguar ky djali i ri që ka ardhur në shtëpinë tënde se kush kanë qenë personat që e kanë vrarë vëllain tuaj B.Sh.?”, ai ishte përgjigjur: “Ai më pat thënë që pasi serbët e kishin pasë zënë edhe atë, e kishin pasë maltretuar dhe rrahur, i kishin pasë thënë “herë po të vrajmë e here jo s’po të vrajmë”, por ai i kishte pasë njohur ata serbë? E di që ka përmendur emrat e atyre serbëve, por kurrë nuk mund t’i kujtoj emrat që na pat thënë.”

    Tutje, sipas vendimit të Apelit, në dëshminë e dhënë në Polici më 18.01.2022 kur është pyetur se “A të ka thënë diçka Artan Krasniqi në lidhje me personat që e kanë vrarë vëllain tuaj B.Sh.?”, Rafeti është përgjigjur: “Artan Krasniqi më ka pasë thënë, se serbët e Butovcit e kanë vra”, dhe në pyetjen: “A ka pëmendur Artan Kasniqi ndonjë emër konkret të atyre serbëve, të cilët dyshohet se e kanë varë vëllanë tuaj?”, ai është përgjigjur: “Jo, atëherë mua nuk më ka përmendur ndonjë emër, sepse ai kishte pasë qenë i humbur dhe nga atëherë ai ka mbetë me të meta fizike”.

    Në vendim të Apelit thuhet po ashtu se më tej në shqyrtimin gjyqësor dëshmitari Rafet Shala është pyetur nga prokurori: “nëse të kujtohet, mos ka përmendur ndonjë emër të atyre paramilitarëve ose mos të ka thënë se e njeh dikënd?”, Rafeti ishte përgjigjur: “Me sa më kujtohet, ka thanë me një emër Dushko Arsiq, pasi Artan Krasniqi më tha se ai gaboi e heku maskën dhe pasi e ka hekur maskën, unë e kam njohur. Këto fjalë m’i ka thanë Artan Krasniqi”. Po ashtu kur dëshmitari është pyetur: “më 18.01.2021, kur polici ju ka pyetur Artan Krasniqi a e ka përmend ndonjë emër konkret të atyre serbëve për të cilin dyshoni se e kanë vrarë vëllanë tuaj, si është e mundur që sot thoni që e ka përmendur emrin Dushko Arsiq?”, dëshmitari është përgjigjur: “Nuk m’u ka kujtuar emri në atë moment kur kam qenë në polici, se kam qenë në stres, kurse sot më kujtohet se më ka treguar Artan Krasniqi”. Përsëri kur është pyetur se “ju keni dhënë edhe një dëshmi më 07.10.2021, as atëherë nuk keni përmendur emër, pse atëherë nuk e keni thanë atë emër?”, i njëjti është përgjigjur: “Nuk m’u ka kujtuar se kam qenë në stres”.

    Në gjetjet e Gjykatës së Apelit thuhet se kolegji ka vërejtur se dëshmia e dëshmitarit Rafet Shala ka evoluar në çdo deklarim të tij lidhur me faktin se çka i ka thënë i dëmtuari Artan Krasniqi për vrasjen e vëllait të tij I.Sh.

    “Gjykata e shkallës së parë këtë dëshmi e konsideron si të rëndësishme për të mbështetur dëshminë e të dëmtuarit A.K, në raport me identifikimin e të akuzuarit D.A.” – thuhet në vendimin e Gjykatës së Apelit.

    Tutje në gjetjet e Gjykatës së Apelit thuhet se aktgjykimi përmban shkelje esenciale të dispozitave të procedurës penale, në rigjykim dhe rivendosje gjykata e shkallës së parë posaçërisht të bëjë vlerësimin e dëshmisë së të dëmtuarit Artan Krasniqi, dhe dëshmive të dëshmitarëve të tjerë në raport me identifikimin e të akuzuarit, t’i shpjegoj mospërputhjet dhe paqartësitë në dëshmitë e tyre gjatë hetuesisë dhe shqyrtimit gjyqësor.

    “Aktgjykimi përmban shkelje esenciale të dispozitave të procedurës penale nga neni 384 par. 2 nënpar. 7 lidhur me nenin 369 par.7 të KPPRK-së, në rigjykim dhe rivendosje gjykata e shkallës së parë posaçërisht të bëjë vlerësimin e dëshmisë së të dëmtuarit A.K., dhe dëshmive të dëshmitarëve tjerë në raport me identifikimin e të akuzuarit, t’i shpjegojë mospërputhjet dhe paqartësitë në dëshmitë e tyre gjatë hetuesisë dhe shqyrtimit gjyqësor, të japë përgjigje në pretendimet lidhur me raportin e ekzaminimit të fragmenteve metalike në aspektin balistik, AFK/2022-3761/3647 i datës 11.11.2022, si dhe të marrë parasysh vërejtjen lidhur me përshkrimin e veprimeve inkriminuese të të akuzuarit të potencuara në këtë aktgjykim në funksion të konkretizimit dhe specifikimit të këtyre veprimeve” – thuhet në vendimin e Gjykatës së Apelit.

    “Gjykata të kujdeset që përshkrimi faktik i veprimeve inkriminuese në dispozitiv të aktgjykimit, të jetë në pajtueshmëri me provat të cilat janë administruar gjatë shqyrtimit gjyqësor. Gjykata e shkallës së parë duhet t’i eliminojë shkeljet e sipërcituara, pas vlerësimit të plotë të të gjitha provave një nga një dhe në unitetin e tyre të arrij në përfundime të qarta për faktet vendimtare që derivojnë nga materiali provues, pastaj të vendosë në mënyrë të drejtë e të ligjshme“ – thuhet tutje në vendimin e Gjykatës së Apelit.

    Kujtojmë se Arsiq nuk e kishte pranuar fajësinë për akuzat e ngritura nga Prokuroria.

    Dosja e Prokurorisë

    Sipas aktakuzës së siguruar nga KALLXO.com, Dushko Arsiq së bashku me pjesëtarë të tjerë të Policisë serbe dhe grupe paramilitare, në periudhën e luftës, më saktësisht në muajt janar-qershor 1999 ka marrë pjesë në dëbimin dhe shpërnguljen me dhunë të qytetarëve të Prishtinës.

    Tutje të njëjtit kanë filluar të bëjnë plaçkitjen e shtëpive, e më pastaj të njëjtave ua kanë vënë flakën me qëllim të dëmtimit të tyre e po ashtu ka marrë pjesë në keqtrajtimin e shqiptarëve dhe disa prej tyre i kanë plagosur e disa prej tyre i kanë vrarë, thuhet në aktakuzë.

    “I akuzuari ka marrë pjesë në ekzekutimin e viktimave, tani të ndjerit B.Sh., ashtu që me 20.02.1999 në fshatin Butovc, derisa viktima ka qenë duke ecur të njëjtin e kanë gjuajtur me arme automatike dhe pasi që e kanë goditur, e kanë urdhëruar të dëmtuarin A.K. që në atë kohë ishte vetëm 15-vjeçar që trupin e B.Sh. ta mbajë në shpinë”- thuhet tutje në aktakuzë.

    Gjithnjë sipas aktakuzës, i akuzuari Dushko Arsiq në po të njëjtë datë dhe vendin e njëjtë fillimisht e ka ndalur të dëmtuarin A.K. që ishte 15-vjeçar, i akuzuari së bashku me ushtarët serbë dhe paramilitarët urdhërojnë të dëmtuarin që të heqë çantën që e ka pasur në shpinë e më pastaj i akuzuari i del prapa shpine dhe e godet të dëmtuarin me tytë të automatikut në pjesën e poshtme të shpinës.

    “Pas goditjes të të akuzuarit i dëmtuari bie në tokë pastaj të njëjtit fillojnë ta maltretojnë, torturojnë dhe keqtrajtojnë fizikisht e psiqikisht. Pastaj i dëmtuari vëren dy persona tjerë të nacionalitetit serb të cilët i njeh, Dragan Niçiq dhe Boban (mbiemri nuk i kujtohet), dhe i dëmtuari i pyet që të dy: “Pse bre kojshi kjo kështu?”. Bobani përgjigjet: “Komsho bre komshija, gje je Amerika’ (Kujt bre fqinj, ku është Amerika, çfarë fqinji)”.

    Sipas aktakuzës, me këto veprime i njëjti ka kryer veprën penale – krime lufte kundër popullatës civile.

  • Gjykimi ndaj të akuzuarit për krime lufte në Ozdrim të Pejës, dëshmitarja rrëfen për vrasjen e prindërve, motrës dhe gjyshes së saj

    Në gjykimin e Millorad Gjokoviqit, i cili nga Prokuroria Speciale e Kosovës akuzohet për krime lufte kundër popullatës civile gjatë luftës së fundit në Kosovë, në seancën e së hënës, 20.01.2025, janë dëgjuar dy dëshmitare.

    I pandehuri Millorad Gjokoviq akuzohet se gjatë viteve 1998-1999 në fshatin Ozdrim të Pejës dhe fshatrat përreth, në kundërshtim me rregullat e së drejtës ndërkombëtare, kishte aplikuar masat e vrasjes, bastisjes, rrahjes, keqtrajtimit, arrestimit, torturës, trajtimit në mënyrë mizore dhe çnjerëzore.

    Dëshmitarja Albina Krasniqi deklaroi se gjatë luftës viteve 1998-1999 ka qenë në fshatin Zahaq, ndërsa në fshatin Ozdrim, në shtëpinë e saj, është kthyer pasi kishte përfunduar lufta.

    Dëshmitarja deklaroi se kur ishte kthyer në shtëpi e kishte parë shtëpinë e djegur dhe vendet ku ishin vrarë familjarët e saj.

    “Aty e kam pa shtëpinë e djegur, aty u kanë dhoma ku janë vra nana edhe motra. Ka pasë shumë plumba. Edhe në korridor u vra baba dhe gjyshja. Një pjesë e korridorit u kanë krejt e gjakosur” – tha ajo.

    Dëshmitarja deklaroi se më 07.05.1999 i ishin vrarë prindërit, motra dhe gjyshja, ndërsa ajo më 17.06.1999  kishte kuptuar për vrasjen e tyre, dhe këtë e kishte kuptuar nga një familjar i saj.

    Dëshmitarja Albina Krasniqi tha se trupat se familjarëve të saj ende nuk janë gjetur.

    Në pyetjen e prokurores Ajshe Ferati se a e kishte kuptuar se kush kanë qenë vrasësit e familjes së saj, dëshmitarja Krasniqi tha se e ka kuptuar dhe se pjesë e asaj vrasje është edhe i akuzuari Gjokoviq.

    “Po, e kam kuptu, ka qenë Çeda, Çedomir mbiemrin nuk e di, pjesë e asaj vrasje është edhe personi këtu”- tha dëshmitarja Krasniqi.

    “Pse po mendon që Çedomiri është vrasësi i familjes tuaj?” – ishte pyetja e radhës nga prokurorja Ferati.

    “Është shume e qartë, se ai gjithmonë ka qenë kundër familjes time, sepse me prindin tim kanë pasë gjithmonë konflikte, sepse ne jemi kanë kojshi”- u përgjigj dëshmitarja Krasniqi.

    Në pyetjen se a e kishte njohur më herët të pandehurin Gjokoviq, dëshmitarja tha se ajo personalisht nuk e ka njohur.

    “Nuk e kam njoftë personalisht unë, po e kam njoftë në bazë të fjalëve të babës, se ka qenë një periudhë në vitin 1998, e di saktë që e ka përmend prindi jem që ky personalisht i ka thanë: “Kam me të vra, kam me të zhdukë me familje’”- tha dëshmitarja Krasniqi.

    Tutje, dëshmitarja Krasniqi tha se të pandehurin nuk e ka njohur me emër, mirëpo e ka njohur me pseudonimin si “Mici”.

    Tutje, në seancë u dëgjua edhe dëshmitarja Elmira Nurkoviq, e cila deklaroi se gjatë vitit 1998 kishte qenë në Mal të Zi, ndërsa në vitin 1999 kishte qenë në Ozdrim në shtëpinë e saj.

    Dëshmitarja Nurkoviq deklaroi se më 07.05.1999 kishte qenë në shtëpi me nënën dhe motrën e saj dhe tha se në shtëpinë e saj kishte ardhur një grup i forcave serbe dhe i kishin kërkuar shtëpitë e Krasniqëve.

    Dëshmitarja Nurkoviq tha se në ditën e shtatë pas ditës tragjike te shtëpia e Z.K.  kishte parë se kishte ardhur një ‘kombi’, ishin sjellë 4 herë dhe kishin sjellë diçka me thasë.

    E pyetur se a e kishte njohur të akuzuarin Millorad Gjokoviq, dëshmitarja Nurkoviq tha së për të kishte dëgjuar dhe e kishte ditur se ku kishte punuar, mirëpo kishte dëgjuar nga një fqinje e saj që i akuzuarit Gjokoviq kishte qenë prezent në ditën kritike, por që ajo personalisht nuk e kishte parë.

    Seanca e radhës për këtë çështje penale është e caktuar për më 21.01.2025.

    Kjo çështje penale po gjykohet nga trupi gjykues i përbërë nga Valon Kurtaj – kryetar dhe dy anëtarët, Arben Hoti dhe Vesel Ismajli.

    Çfarë thotë dosja e Prokurorisë?

    Sipas dosjes së Prokurorisë, i pandehuri gjatë kohës së luftës në Kosovë, gjatë viteve 1998-1999, në fshatin Ozdrim të Pejës dhe fshatrat përreth, në kundërshtim me rregullat e të drejtës ndërkombëtare kishte aplikuar masat e vrasjes, bastisjes, rrahjes, maltretimit, arrestimit, torturës, trajtimit në mënyrë mizore dhe çnjerëzore.

    Sipas aktakuzës, i njëjti tutje kishte dëbuar dhe deportuar dhjetëra civilë shqiptarë si dhe kishte aplikuar masat e mbajtjes në kushte të skllavërisë. Personat që kanë qenë të dëmtuar nga këto veprime të të pandehurit kanë qenë shqiptarë, të cilët nuk kanë marrë pjesë në konflikt.

    Tutje sipas aktakuzës, i pandehuri në mëngjesin e majit të vitit 1999, duke marrë pjesë së bashku me forcat ushtarake, policore dhe paramilitare serbe, fillimisht e kishin rrethuar fshatin Ozdrim, e pastaj kishin filluar një ofensivë ushtarake-policore.

    Në aktakuzë thuhet se fshati ishte rrethuar e më pas ishte sulmuar nga tri drejtime nga forcat ushtarake-policore serbe. Nga këto veprime kishin mbetur të vrarë gjashtë persona, të cilët ishin civilë të nacionalitetit shqiptar e tre të tjerë kishin mbetur të plagosur. Tre të fundit pas plagosjes ishin dërguar fillimisht në Spitalin e Pejës e më pas sipas aktakuzës ishin ekzekutuar dhe ishin varrosur në fshatin Lutogllavë.

    Gjithnjë sipas aktakuzës, pesë persona të tjerë gjatë kësaj ofensive ishin vrarë por trupat e tyre asnjëherë nuk janë gjetur dhe sot figurojnë në listën e personave të pagjetur.

    Tutje në aktakuzë thuhet se në po të njëjtin aksion ushtarako-policor, ku bën pjesë edhe i pandehuri, rreth 40 persona u arrestuan të cilët u dërguan në një garazh të quajtur “Shupa e Shemit”,  vend ky i cili gjendej pranë nënstacionit policor në Ozdrim dhe aty të njëjtit ishin mbajtur për rreth 3 ditë në kushte çnjerëzore në kundërshtim me të gjitha rregullat e të drejtës ndërkombëtare.

    Në aktakuzë thuhet se të njëjtit ishin privuar nga ushqimi dhe uji i pijshëm, duke i torturuar fizikisht të arrestuarit, e ku pas tri ditëve, vetëm 12 prej tyre ishin liruar. Kurse 28 të tjerët i kishin ndarë në tri grupe, i kishin transportuar në Pejë, në një shtëpi private ku kishte qenë e vendosur komanda e ushtrisë serbe.

    Dosja e Prokurorisë shpjegon se të njëjtit ishin marrë në pyetje duke u torturuar e keqtrajtuar në mënyre mizore deri në momentin kur i kishin dërguar në burgun e Pejës, e nga aty i kishin dërguar në burgun e Leskovcit në Serbi, ku kishte vazhduar tortura dhe deri sa në fund ishin liruar pas përfundimit të luftës me ndihmën e Kryqit të Kuq.

    Për masakrat dhe krimet e tjera të luftës dhe krimet kundër njerëzimit të kryera në Kosovë nga forcat serbe e jugosllave gjatë luftës së viteve 1998-1999 ishin gjykuar, e disa edhe dënuar, ish-udhëheqësit më të lartë politikë dhe ushtarakë të Jugosllavisë së mbetur dhe të Serbisë.

    Ish-presidenti i Jugosllavisë, Sllobodan Millosheviq, ishte akuzuar për krime lufte dhe për krime kundër njerëzimit, të kryera nga forcat serbe e jugosllave në Kosovë.

    Gjykimi i tij në Gjykatën ndërkombëtare penale për ish-Jugosllavinë (ICTY), me seli në Hagë, nuk kishte marrë epilog pasi Millosheviq kishte vdekur më 11.03.2006 në qeli teksa po mbahej në paraburgim

    Millan Millutinoviq, ish-kryetari i Serbisë, ishte liruar nga akuzat për krime lufte gjatë konfliktit në Kosovë.

    Nikolla Shainoviq, zëvendëskryeministër i Republikës Federale të Jugosllavisë, ishte dënuar me 18 vjet burg për krime kundër njerëzimit dhe shkelje të ligjeve apo zakoneve të luftës.

    Dragolub Ojdaniq, ish-shefi i Shtabit të Përgjithshëm të Ushtrisë jugosllave, ishte dënuar me 15 vjet burg për krime kundër njerëzimit.

  • Gjykimi ndaj Thaçit dhe të tjerëve, dëshmitari i mbrojtur pretendon se u ndalua dhe u rrah nga pjesëtarë të UÇK-së

    Në gjykimin ndaj Hashim Thaçit, Kadri Veselit, Rexhep Selimit dhe Jakup Krasniqit, të akuzuar për krime lufte dhe krime kundër njerëzimit, më 14.01.2025, pas dëgjimit të dëshmitarit Sokol Dobruna, dëshminë e ka dhënë edhe dëshmitari i mbrojtur, i koduar me shifrën WO4500.

    Kryetari i trupi gjykues Charls Smith III në fillim të seancës lajmëroi se dëshmia e këtij dëshmitari pritet të zgjasë dy seanca.

    Sipas tij, Prokuroria ka kërkuar 40 minuta për pyetje, mbrojtësi i viktimave 15 minuta dhe ekipet e mbrojtjes më pak se 2 orë.

    Prokurori Cezary Mihailzcuk lexoi një përmbajtje të dëshmisë së dëshmitarit.

    “Kemi dërguar një përmbledhje të dëshmisë së dëshmitarit të cilin dua të lexoj me zë të lartë për procesverbal, dhe nuk kemi pasur kundërshtime lidhur me këtë”- tha prokurori Mihailzcuk.

    “Më 1999, dëshmitari W04500 u arrestua nga anëtarë të armatosur të UÇK-së dhe u dërgua në një vend ndalimi ku është marrë në pyetje dhe është rrahur. Atje është mbajtur i ndaluar me disa persona të tjerë dhe më pas është zhvendosur me disa prej tyre në një vend të dytë ndalimi. Dëshmitari W04500 u lirua pas rreth një muaji nga ambientet e ndalimit”- tha prokurori Cezary Mihailzcuk.

    Tutje, prokurori Mihailzcuk, pas leximit të përmbajtjes së dëshmisë së dëshmitarit, deklaroi se nuk ka më pyetje për dëshmitarin, ndërsa me pyetje vazhdoi mbrojtësja e viktimave, Maria Radziejowska.

    “Dëshiroj të ju bëj disa pyetje, sepse do ta ndihmonit trupin gjykues. Si ka ndikuar tek ju ndalimi në vitin 1999?”- pyeti mbrojtësja e viktimave Radziejowska.

    Tutje, e njëjta kërkoi nga trupi gjykues që seanca të vazhdojë në sesionin privat. Këtë kërkesë e aprovoi trupi gjykues.

    Dëshmitari i mbrojtur dëshminë e dha përmes video-lidhjes.

    Në këtë rast, çështja po drejtohet nga gjyqtarët Charls Smith III (kryesues), Christoph Barthe, Guénaël Mettraux dhe Fergal Gaynor.

    Aktakuza fillestare kundër katër ish-eprorëve të UÇK-së u konfirmua më 26.10.2020 dhe ka pësuar disa ndryshime në vitet që kanë pasuar. Aktakuza aktualisht në fuqi u dorëzua më 27.02.2023.

    Secili prej të akuzuarve është akuzuar mbi bazën e përgjegjësisë penale individuale me gjashtë akuza për krime kundër njerëzimit: përndjekje, burgim, akte të tjera çnjerëzore, torturë, vrasje e paligjshme dhe zhdukje me forcë e personave.

    Sipas Aktakuzës, krimet e paraqitura u kryen më së paku prej marsit 1998 deri në shtator 1999, në disa vendndodhje në Kosovë, si dhe në Kukës dhe Cahan të Shqipërisë.

    Gjykimi filloi më 03.04.2023 me deklaratat hyrëse të Prokurorit të Specializuar dhe të përfaqësuesit të viktimave – ndjekur nga ekipet e mbrojtjes, më 4 e 5 prill 2023.

    Në këtë çështje janë 143 viktima pjesëmarrëse.

    Ndërkaq, Prokuroria ka propozuar mbi 300 dëshmitarë në këtë rast.

    Raportimet e tjera të KALLXO.com lidhur me këtë rast, mund t’i lexoni në këtë LINK.

  • Rrëfimet e dëshmitarëve në gjykimin ndaj Millosh Pleskoviqit, i akuzuar për krime lufte në zonën e Prizrenit

    Në gjykimin ndaj të pandehurit Millosh Pleskoviq, i cili akuzohet për krime lufte kundër popullsisë civile gjatë luftës në Kosovë në zonën e Prizrenit, përveç Xhenger Canës dhe Haxhi Canës në seancën e 14.01.2025 kanë dëshmuar edhe dy dëshmitarë të tjerë.

    Millosh Pleskoviq akuzohet se më 01.09.1998 në afërsi të lagjes “Hoqa Mahalla” kishte shtënë me armë të tipit “Kallashnikov”, me ç’rast ishin vrarë 3 civilë, të cilët ishin duke shkuar për të marrë dru në mal.

    Fillimisht dëshminë e nisi Bashkim Kastrati, i cili gjatë marrjes në pyetje nga prokurori tregoi se gjatë kohës së luftës 1998-1999 kishte qenë në Prizren.

    Lidhur me ditën kritike ai tregoi se nga ora 06:45 ishin nisur për të marrë dru në mal dhe në momentin kur kishin mbërri në kodër, ai si më i vjetri në mesin e tyre u kishte thënë po ulemi po pushojmë pak ndërsa pasi që kishin pushuar e pirë nga një cigare ishin nisur për të shkuar lart.

    “Kur erdhëm në gjysmë të rrugës ishte një ‘potok’ dhe pak pa ardhur te ‘potoku’ u dëgjua një zhurmë e pushkës nga një e shtënë e unë bërtita: “Çka u bo? Çka u bo?” – tha Bashkim Kastrati.

    Ndërsa pasi që kishte arritur në mëhallë, në shtëpi,  pas 30 minutave, sipas tij, kishin nisur rafalët e automatikëve.

    “Qat’herë janë vrarë ata, ndërsa trupat e tyre janë shku me thasë i kanë marrë” – tha dëshmitari.

    “A ke arritë me pa ndonjë pjesëtar të Policisë serbe” – pyeti prokurori Kastriot Memaj.

    “Jo, veç i kam dëgju të shtënat” – tha Kastrati.

    Dëshmitari tregoi se gjatë kohës kur ishin duke ikur kishte pësuar lëndime, edhe se e ka shenjën në ballë në anën e majtë, ndërsa pasi kishte arritur të largohej nga aty, Xhenger Cana i kishte thënë: “Ik se Policia dhe Ushtria serbe”.

    “Xhengeri e ka njoftë, Xhengeri e ka pa këtë (drejtohet nga i akuzuari)” – tha dëshmitari Kastrati.

    “Ndërsa ne nuk kemi parë asgjë” – shtoi tutje Kastrati.

    Ai gjatë dëshmisë së tij tha se para luftës e kishte njohur të akuzuarin si fëmijë pasi i njëjti është rritur në mëhallën e tyre.

    “Po, si fëmijë është rritë në mëhallën tonë” – tha Kastrati.

    “Para lufte kur e ke njoftë qysh është dukur? – e pyeti prokurori Memaj.

    “Përafërsisht njësoj, mund të them se tani po duket më i plakur” – tha Kastrati.

    Ndërsa në fund të dëshmisë tha se prej luftës e tutje nuk e kishte parë më të akuzuarin.

    Seanca vazhdoi më dëshminë e dëshmitarit të dytë Ilir Bojaxhiu, i cili gjatë dëshmisë së tij rrëfeu se më  01.09.1998, 3 viktimat dhe 3 dëshmitarët e tjerë kishin shkuar të merrnin dru në mal.

    “Unë mund të deklarohem se së pari ata kanë qenë civilë të armatosur. Më 01.09.1998, 3 viktimat edhe 3 dëshmitarët e tjerë janë ngritur me shku me marrë dru në mal” – tha Kastrati.

    Tutje gjatë dëshmisë së tij rrëfeu se më vonë duke shkuar në mal kanë hasur në forcat policore dhe kur kishin hasur në forcat paramilitare i kanë ndaluar aty mirëpo njëri nga dajat e Xhengerit (Canës) kishte arritur ta shtyjë Xhengerin që të largohet prej atij vendi dhe kishte arritur të largohej nga ai vend.

    Më pas kur kishte arritur Xhenger Cana në lagjen e tyre e kishte njoftuar për rastin.

    “Po atë ditë Xhenger Cana na ka treguar që për këtë person që është para juve këtu që e ka parë në vendngjarje dhe prej aty ne i kemi besuar se Xhengeri ka qenë i vetëdijshëm dhe i sigurt që ky person ka qenë pjesëmarrës në atë vrasje” – tha dëshmitari.

    Ai gjatë dëshmisë së tij tha se trupin e vëllait tij të ndjerë F.B. nuk kishte pasur mundësi ta shihte.

    “Terreni se ku kishte ndodhur ngjarja është si luginë, duhet disa kodra me i kalu për të arritur në atë vend. Ai vend aty ka qenë pyll ku këta kanë shku me pre nga një dru për nevoja familjare” – shtoi ai.

    Pasi që një nga viktimat lidhur me ditën kritike është vëllai i dëshmitarit, mbrojtësja e të akuzuarit, Millosh Pleskoviq, avokatja Filipoviq e pyeti dëshmitarin: ”A e keni paraqitur diku këtë rast?”.

    “Personalisht familja jem jo”- tha Bojaxhiu.

    “Për çfarë arsye nuk e keni paraqitur?” – pyeti tutje avokatja Filipoviq.

    “Në atë kohë s’kemi guxuar me dalë prej shpisë e lëre më ta paraqesim ndokund” – tha Bojaxhiu.

    Ai në fund të dëshmisë tha se vëllai i tij i ndjerë gjatë kohës më të madhe të jetës kishte punuar në sektorin privat dhe nuk kishte pasur kohë që të merret me probleme.

    Seanca e radhës lidhur me këtë çështje pritet të mbahet më 15.01.2025.

    Kujtojmë se i akuzuari Millosh Pleskoviq në seancën e shqyrtimit fillestar, më 21.06.2024, nuk e kishte pranuar fajësinë.

    “Nuk e pranoj fajësinë” – kishte thënë i akuzuari Millosh Pleskoviq.

    Ky rast po trajtohet në Departamentin Special të Gjykatës së Prishtinës nga trupi gjykues i përbërë nga gjyqtarët Rrahman Beqiri (kryetar i trupit gjykues) dhe dy anëtarët Violeta Namani Hajra dhe Kujtim Krasniqi.

    Ndërsa aktakuza po përfaqësohet nga prokurori Kastriot Memaj.

    Çfarë thotë dosja e Prokurorisë?

    Sipas dosjes së Prokurorisë, i akuzuari gjatë kohës së luftës në Kosovë, në periudhën kohore 1998 – 1999, në Prizren, gjatë një konflikti me karakter jondërkombëtar të zhvilluar mes pjesëtarëve të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës dhe forcave ushtarake të Republikës Federative të Jugosllavisë (RFJ) dhe forcave policore të Serbisë, i pandehuri Millosh Pleskoviq, me dashje e në bashkëkryerje me persona të tjerë, i ka shkelur rëndë rregullat e së drejtës ndërkombëtare kundër personave civilë, duke kryer vrasjen e viktimave, në atë mënyrë që në periudhën kohore relevante për këtë aktakuzë, forcat policore dhe ushtarake të RFJ dhe Serbisë ishin stacionuar në kodrat përreth Prizrenit, për shkak të konfliktit të armatosur që ishte duke ndodhur në atë zonë.

    Sipas aktakuzës, rreth datës 01.09.1998, në afërsi të lagjes “Hoqa Mahalla”, në Prizren, viktimat R.D., B.D., F.B. së bashku me të dëmtuarit Fevzi Cana, Xhenger Cana dhe Bashkim Kastrati, kanë shkuar në malin e tyre, i cili gjendej afërsisht rreth 300 metra në afërsi të lagjes “Hoqa Mahalla”, për të marrë dru për ngrohje, deri sa ishin duke ecur, kanë hasur në një grup prej 7-8 personave të armatosur të nacionalitetit serb, të cilët kishin dalë nga mali dhe ishin me uniforma policore dhe ushtarake, me shirita në krah dhe në kokë dhe njëkohësisht ishin të armatosur me armë të gjata automatike e të cilët fillimisht i kishin urdhëruar që të ndaleshin, pastaj i kanë fyer në gjuhën serbe.
    Tutje, sipas aktakuzës, në mesin e tyre e kishin parë edhe të pandehurin në fjalë, në atë moment i pandehuri kishte shtënë me armë të tipit “Kallashnikov” në drejtim të tyre dhe me të filluar të shtënat, viktima – tani i ndjeri B.D. e ka shtyrë me krah të dëmtuarin Xhenger Cana, duke e futur nën rrugë, në mënyrë që ta shpëtojë nga vrasja pasi që ishte më i riu në grup.

    Gjithnjë sipas aktakuzës, të dëmtuarit Xhenger Cana, Fevzi Cana dhe Bashkim Kastrati kanë vrapuar në drejtim të shtëpive të tyre, kurse viktimat – tani të ndjerit B.D. dhe R.D. dhe F.B. kanë mbetur në vendin e ngjarjes të vrarë, si pasojë e të shtënave ashtu që pas një jave, me lejen e Policisë serbe, familjarët e viktimave kanë shkuar që t’i marrin trupat e tani të ndjerëve R.D., B.D. dhe F.B., tek te cilët kanë parë se trupat e viktimave janë të gjymtuar, ashtu që R.D. dhe B.D. ishin vendosur njëri mbi tjetrin, njëri nga ta e kishte këmbën e prerë nga trupi kurse viktima F. nuk e kishte pasur kokën në trup.

    Në bazë të akuzave të lartcekura, ekziston dyshimi i bazuar mirë se në bashkëkryerje e ka kryer veprën penale – krim i luftës kundër popullsisë civile.

    Për masakrat dhe krimet e tjera të luftës dhe krimet kundër njerëzimit të kryera në Kosovë nga forcat serbe e jugosllave gjatë luftës së viteve 1998/1999 ishin gjykuar, e disa edhe dënuar, ish-udhëheqësit më të lartë politikë dhe ushtarakë të Jugosllavisë së mbetur dhe të Serbisë.

    Ish-presidenti i Jugosllavisë, Sllobodan Millosheviq, ishte akuzuar për krime lufte dhe për krime kundër njerëzimit, të kryera nga forcat serbe e jugosllave në Kosovë. Millosheviq ishte akuzuar për krime lufte dhe krime kundër njerëzimit të kryera edhe në luftërat në Bosnjë e Hercegovinë, si dhe në Kroaci.

    Gjykimi i tij në Gjykatën ndërkombëtare penale për ish-Jugosllavinë (ICTY), me seli në Hagë, nuk kishte marrë epilog pasi Millosheviq kishte vdekur më 11.03.2006 në qeli teksa po mbahej në paraburgim.

    Millan Millutinoviq, ish-kryetari i Serbisë, ishte liruar nga akuzat për krime lufte gjatë konfliktit në Kosovë.

    Nikolla Shainoviq, zëvendëskryeministër i Republikës Federale të Jugosllavisë, ishte dënuar me 18 vjet burg për krime kundër njerëzimit dhe shkelje të ligjeve apo zakoneve të luftës.

    Dragolub Ojdaniq, ish-shefi i Shtabit të Përgjithshëm të Ushtrisë jugosllave, ishte dënuar me 15 vjet burg për krime kundër njerëzimit.

    Nebojsha Pavkoviq, ish-komandanti i Armatës së Tretë të Ushtrisë jugosllave, ishte dënuar me 22 vjet burg për krime kundër njerëzimit dhe shkelje të ligjeve apo zakoneve të luftës.

    Vlladimir Llazareviq, ish-komandanti i Korpusit të Prishtinës të Ushtrisë jugosllave, ishte dënuar me 14 vjet burg për krime kundër njerëzimit.

    Sreten Llukiq, ish-shefi i stafit të Ministrisë së Punëve të Brendshme të Serbisë për Kosovë, ishte dënuar me 20 vjet burg për krime kundër njerëzimit dhe shkelje të ligjeve apo zakoneve të luftës.

    Aktgjykimin të plotë, në gjuhën angleze, e gjeni këtu.

    Të gjitha raportimet e tjera lidhur me këtë rast mund t’i gjeni në këtë LINK.